به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مرکز گردسگری علمی-فرهنگی دانشجویان ایران(ISTTA):

نویسندگان مقاله
امير اعظمي، مهدي حشمتي جديد، عادل سليماني، امیر حسين علي بيگي
(تاریخ دریافت: 18/9/1394، تاریخ تصویب: 21/11/1394)
 

چکیده
در اين مطالعه سعي شده است كه اثرات اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي گردشگری در روستاي ريجاب از توابع استان كرمانشاه به عنوان يك روستا با قابليت‌هاي گردشگري قابل توجه از نظر موقعيت و امكانات موجود، مورد بررسي قرار گيرد. جامعه آماري پژوهش شامل 800 نفر از روستاييان مي‌باشد كه بر اساس جدول مورگان و كرجسي تعداد260 نفر به صورت نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند. نتايج نشان داد كه گردشگري در اين روستا در بعد اقتصادي، به ترتيب از جهت افزايش درآمد، افزايش قيمت زمين و مسكن، كاهش اختلاف طبقاتي، و اشتغالزايي و غيره، داراي بيشترين تاثير بوده و در بعد اجتماعي از نظر بهبود زمينه تعامل و مشاركت روستاييان، تغيير در نوع پوشش اهالي روستا، جذب حداكثري مهاجران نوروزي و تابستاني و گسترش روابط بيروني روستا با روستاهاي همجوار و غيره و همچنين در بعد زيست‌محيطي از لحاظ جلوگيري از گسترش آلودگي در منطقه، ممانعت از اتلاف گونه‌هاي گياهي و گسترش خدمات زيربنايي و غيره داراي بيشترين تاثير بوده است. نتايج نشان مي دهد كه حدود 70 درصد از روستاييان اين منطقه داراي نگرش مثبت نسبت به گردشگري و گردشگری روستايي بوده‌اند كه آثاری نظير رفع بيكاري، تعامل و مشاركت روستاييان، حمايت دولت در زمينه گردشگري و ... را در پی دارد.

واژگان کلیدی: اثرات گردشگری، گردشگري روستايي، توسعه روستايي، توسعه پايدار.

این مقاله برگرفته از فصلنامه میراث و گردشگری(سال اول، شماره اول، بهار 1395) می باشد.

جهت دریافت فایل PDF مقاله کلیک نمایید.