دوره حکومت صفويان از جمله دوره هاي تاريخي ايران بعد از اسلام است که علي رغم ديدگاه سياسي و ديني خاص و با وجود درگيري هاي نظامي با همسايگان غربي و شرقي ايران، علم و دانش در اين عصر رونق بسيار داشت. با تشکيل سلسله صفوي و به وجود آمدن وحدت تاريخي که مبناي آن تشيع دوازده امامي بود، دگرگوني هايي در نهاد هاي آموزشي جامعه به وجود آمد. ترويج عقايد شيعي و همچنين زبان فارسي به عنوان زبان عامه مردم، قدرت گرفتن عالمان مذهبي و درنتيجه آن توجه بيشتر به علوم ديني، تاسيس فضا هاي آموزشي، تاسيس و تقويت کتابخانه ها، پشتوانه مالي براي مدارس وجود امکانات آموزشي در بعضي از مدارس از مهم ترين اين دگرگوني ها بود. اين مقاله درصدد است تا به اين پرسش اصلي پاسخ دهد که گسترش علم و وضعيت سيستم آموزشي در نواحي سواحل شمالي خليج فارس بر چه منوالي بوده است و شاهان صفوي در راستاي گسترش علم در اين نواحي چه فعاليت هايي را انجام داده اند؟ روش پژوهش در اين مقاله توصيفي- تحليلي و با استفاده از منابع کتابخانه اي است.