مسجد نو (شهدا) که در قديم به «مسجد اتابک» معروف بوده است، پس از مسجد جامع عتيق، كهن ترين مسجد شيراز است. ساخت بنای اوليه اين مسجد در سال 598 هجری قمری آغاز و در سال 615 هجری قمری به اتمام رسيد. در سمت شمال و جنوب اين مسجد، رواقی بسيار بلند به ارتفاع 40 متر و پهنای 25 متر ساخته شده كه در هر طرف آن 12 طاق كم ارتفاع تعبيه شده است. در پشت رواق جنوبی، شبستانی وسيع قرار دارد كه جايگاه نماز و موعظه است. قرينه اين ايوان و طاق ها، در جهت شمالی نيز وجود دارد. ساختمان فعلی مسجد اخيرا نيز بازسازی شده است.