وضع آب و هوای سرزمين قزوين به طور كلی در نواحی كوهستانی خوش آب و هوا و در دشت ها، بسته به فصل متغيراست. اين استان داراي زمستان هاي سرد و تابستان هاي معتدل است و سيستم غربي و مديترانه اي - كه سبب بارندگي هاي منطقه است- و سيستم پرفشار شمالي - كه عامل سردي و رطوبت استان است- موثرترين سيستم هاي هوايي اين منطقه هستند.
هوای نواحی واقع در دو سوی رودهای بزرگ منطقه در فصل های مختلف سال تغيير می كند و روی هم رفته هوای آن ها مثل دامنه های بلند و نقاط كوهستانی مناسب نيست. به عبارت ديگر آب و هوای ناحيه شمالی استان قزوين كوهستانی است. اين ناحيه زمستان های سرد و پربرف و تابستان های معتدل دارد. نواحی دشتی استان قزوين نيز دارای زمستان های سرد و تابستان های گرم و خشك هستند. ميانگين دمای سالانه استان 2/13 درجه سانتی گراد و ميانگين بارندگی سالانه بين 200 تا 300 ميلی متر متغير است و هشتاد روز از سال را روزهاي يخ بندان تشكيل مي دهد. از نظر ميزان بارندگی استان قزوين به دو منطقه نيمه خشك يعنی نواحی شمال و شمال باختری و هم چنين منطقه خشك كه ساير قسمت ها را در بر می گيرد، تقسيم می شود.
در استان قزوين دو نوع باد معروف وجود دارد. باد گرم که ساكنان منطقه آن را راز (شره) می نامند. زمان وزش اين باد در اوايل بهار و اواسط تابستان است و از جهت جنوب خاوری می وزد. بعضی اوقات در اوايل پاييز و زمستان نيز به مدت 2 تا 3 روز اين باد می وزد. با وزش اين باد در هنگام بهار و تابستان هوای منطقه به خصوص سگز آباد ـ بويين زهرا و رحيم آباد تا اشتهارد گرم شده و تبخير افزايش يافته و رطوبت کاهش پيدا می کند. در ضمن وزش اين باد سبب حركت ماسه و خاك در ناحيه می شود. باد ديگری باد سرد است که بوميان آن را باد مه نيز می خوانند. جهت اين باد از شمال و شمال باختری است و منطقه وسيعی را در بر می گيرد. اين باد در فصل های مختلف سال به طور متناوب می وزد و در تابستان سبب خنك شدن هوا می شود و از تبخير شديد جلوگيری می كند. بادهای ديگر اين منطقه (باد كهك و قاقزان) از بادهای موسمی هستند و از نوع سرد به شمار می روند.