تپه زيويه كه در اصل قلعه اي بود، در فاصله 42 كيلومتري شمال خاوري سقز واقع شده است. در سال 1325 شخصي به نام ايوب رنبو با امتياز رسمي حفاري زيويه را شروع كرد. طي دوازده سال حفاري در زيويه علاوه بر شش قبر از پادشاهان و امراي ماد، ساختمان سه طبقه زيبا و باستاني زيويه را كه از شاهكارهاي معماري عهد باستان بود در هم ريخته و از بيخ و بن كندند. بدون شك ساختمان باشكوه و سه طبقه زيويه يكي از عجایب معماري باستان بود كه با استحكامي بي نظير بر بالاي كوه و بر روي غار وسيع و تماشايي زيويه كه ارتفاع آن از سطح دريا 1835 متر است بنا شده بود. هيچ بيننده اي با معيار عقلي خود نمي تواند باور كند در سه هزار سال قبل در چنين ارتفاعي ساختماني با چنين شكوه و عظمتي ساخته شده باشد. ساختمان سه طبقه زيويه از روي شواهد غيرقابل انكار همان ساختماني است كه بنا به نوشته هرودوت مادها از روي رضایت براي ديوآكو ساختند و در واقع اين ساختمان مركز اولين دادگستري ايران باستان بوده است.