اين اثر تاريخي با شماره ثبت ‪ ۲۷۶ در كنار ميدان شهدا و جنب خيابان شريعتي واقع است و يكي از زيباترين مساجد ايران به شمار مي‌رود . بر اساس كتيبه سردر اصلي ، روز چهارشنبه هفتم شوال سال ‪ ۷۰۵ه.ق به دستور امير مبارزالدين محمد مظفر(سرسلسله آل مظفر) و استاد حاج محمد يزدي ساخت آن آغاز شد و در اواخر سال ‪ ۷۵۵ه.ق به پايان رسيده است . در قسمت غربي مسجد ، ايواني است كه بناي اصلي آن متعلق به دوره آل مظفر مي‌باشد ولي در دوره‌هاي بعدي الحاقات و تعميراتي كه در دوره شاه‌عباس دوم صفوي انجام يافته بخشي از بدنه محراب مسجد است . مسجد با نقشه چهار ايواني ساخته شده و داراي سردري بلند ، ايوان ، شبستان و صحني زيبا مي‌باشد . سردر بزرگ و بلند با كاشيكاري جالب آن شباهت زيادي به مسجدجامع يزد دارد . در طرف ورودي در مسجد از خيابان مظفري ، سنگي بسيار عالي و شفاف به ديوار نصب است كه به "سنگ آيينه" شهرت دارد . اين مسجد از يك صحن به ابعاد ‪ ۸۴ در ‪ ۴۷ در‪ ۶۶/۵۶ متر و چهار ايوان تشكيل شده كه امروز صحنه آن وسيع شده است . ساختمان مسجدي به سبك بناهاي اسلامي و شامل سه ايوان بزرگ غربي و شمالي و جنوبي است سردر جنوب شرقي آن از آثار عهد صفوي است .