مسجد جامع تهران متعلق به قرن سيزدهم هجری قمری است که قسمت های مختلف آن در طول زمان و توسط افراد مختلف ساخته شده است. معماری بخش های مختلف اين مجموعه، حاكی از شكل‌گيری تدريجی مجموعه بنا است. برخی ساخت اين مسجد را در زمان شاه‌ عباس دوم صفوی و برخی قرن نهم هجری قمری می ‌دانند ولی آن چه اكنون قابل رويت است، قديمی ‌تر از قرن سيزدهم به نظر نمی ‌رسد. كتيبه‌ای در ايوان خاوری و در ورودی به شبستان بزرگ مسجد مورخ به سال 1240هـ . ق و كتيبه ديگری در اين ايوان به تاريخ 1366هـ . ق وجود دارد. در ايوان جنوب باختری حياط تاريخ 1252هـ . ق خوانده می ‌شود كه مربوط به مرمت اين بخش از بنا می باشد. محراب شبستان پشت اين ايوان دارای تاريخ 1344هـ . ق است. در دوره‌های بعد از ساخت مسجد، مرمت و الحاقاتی درآن صورت گرفته كه برای نمونه می ‌توان به احداث كتابخانه اشاره كرد. در كتابخانه اين مسجد كتيبه ای وجود دارد که اقدامات انجام شده در سال 1389هـ . ق را بيان می ‌كند.