عشاير مردمى هستند كه حداقل يكی از سه خصوصيت اصلى عشاير را دارا باشند، يعنی درآمد آن ها متكى بر دام دارى باشد، ييلاق و قشلاق بين آن ها استمرار داشته باشد و رده هاى ايلى را باور داشته باشند. بافته های این عشایر مهم ترین صنعت دستی استان مرکزی را تشکیل می دهند. حوزه مركزي ايران شامل استان هاي زنجان، همدان، سمنان، مركزي ، تهران و بخشي از مازندران مي شود كه ويژگي عمده آن ها نزديكي به پايتخت است. اين ويژگي سبب شده كه كوچ نشينان اين مناطق داراي خصوصيات اجتماعي، اقتصادي و روان شناختي متمايزي نسبت به ديگر عشاير باشند. بقايايي از طوايف مختلف مانند كل كوهي و ميش مستي و ... نيز در استان مركزي در ميان ساوه و استان زنجان زندگي مي كنند.