بيش ترين اهالي استان مازندران را شهرنشينان و روستان نشينان تشكيل مي دهند كه شغل عمده‌ي آن ها كشاورزي و باغ داري است لذا بر اساس تعريف علمي كه در مورد عشاير صدق مي كند؛ در استان مازندران به علت يكنواختي و معتدل بودن هوا در تمام فصول سال، عشاير كوچ نشين به مفهوم علمي خود وجود ندارند. عشاير مردمى هستند كه حداقل يكی از سه خصوصيت اصلى عشاير را دارا باشند، يعنی درآمد آن ها متكى بر دام دارى باشد، ييلاق و قشلاق بين آن ها استمرار داشته باشد و رده هاى ايلى را باور داشته باشند. بدين ترتيب در استان مازندران به جز در معدود نواحي اتصالي با استان گلستان عشاير به مفهوم علمي آن ها ديده نمي شوند. در اين استان زندگي روستانشينان در ميان شاليزارهاي برنج و كشتزارهاي پنبه از ديدني ترين جلوه هاي زندگي اجتماعي به شمار مي آيند.