عشاير مردمى هستند كه حداقل يكی از سه خصوصيت اصلى عشاير را دارا باشند، يعنی درآمد آن ها متكى بر دام دارى باشد، ييلاق و قشلاق بين آن ها استمرار داشته باشد و رده هاى ايلى را باور داشته باشند. جمعيت عشايرى استان زنجان از ايلات و طوايف مستقل شاهسون، ايل سون، طايفه مستقل چگينى، طايفه مستقل درويش وند و طايفه مستقل غياث وند تشكيل شده است. ايل شاهسون از دو گروه تشكيل شده است، گروهى از خانوارهاى ايل شاهسون برون كوچ بوده و بين استان زنجان و استان آذربايجان خاورى در حال ييلاق و قشلاق هستند و گروهى ديگر درون كوچ بوده و درون استان زنجان به ييلاق و قشلاق مى پردازند. طايفه هاى مستقل چگينى - غياث وند و درويش وند نيز از دو گروه تشكيل شده اند. گروهى از آن ها برون كوچ بوده و بين استان گيلان و زنجان به ييلاق و قشلاق مى پردازند و گروهى ديگر درون كوچ هستند و درون استان زنجان ييلاق و قشلاق مى كنند. در این استان جلوه های زندگی عشایری دیده نمی شود ولی وجود عشایر اندک این منطقه از نظر مطالعات قومی و مردم شناسی دارای اهمیت است.