بدون تردید استان فارس يكی از كانون های مهم صنايع دستی ايران است. آثار پرافتخار زمان هخامنشی ها و ساسانی ها، نمايش گر ذوق حجاری، معماری، كاشی كاری، نقاشی و مجسمه سازی مردم فارس پيش از اسلام است. بعد از اسلام نيز فارس ها به خصوص مردم شيراز به شيوه ی ديرين خود، در كسب هنر و آفريدن صنايع دستی كوشش فراوان به کار برده اند و در اين راه بسيار موفق عمل کرده اند. هنرمندان این منطقه در تاريخ هنر ايران در خط و تذهيب، جلوه سازی، گل و بوته سازی، معماری و گچ بری، خاتم سازی و نقره كاری، ابريشم دوزی، قالی بافی و منبت كاری از نام داران و سرآمدهای اين هنر به شمار می روند. امروزه نيز اين منطقه در زمینه ی صنایع دستی بسيار پررونق است و خاتم كاری، منبت کاری، معرق کاری، قالی بافی، پارچه بافی، نقره كاری، مسگری، دست بافی و بافت گليم های زيبا از مهم ترين صنايع دستی این منطقه به شمار می روند. فارس از زمان های دور در صنايع دستی به پيشرفت های زيادی نايل آمده و در اين زمينه دارای تنوع زيادی است. بررسی های تاريخی نشان می ‌دهد كه دراين منطقه صنايع دستی مختلف و متنوع رايج بوده و بيش ترين تنوع در زمينه ی قالی و انواع دست بافت ها و در ميان ايلات و عشاير مختلف اين سرزمين ديده می شود. قالی بافی همگام با خاتم سازی از مهم ترین و معروف ترین صنایع دستی استان فارس به شمار می آید. در تجارت فرش، تمام قالی های ناحيه فارس (جنوب باختری ايران) را تحت عنوان قالی شيراز نام می برند. بخشی از فرشينه های خمسه هم که به شيرازی معروف اند، از نظر جنس متوسط است و به جز بافندگان خمسه، بافندگان روستاهای غير عشايری نيز آن را می بافند. اين بافته ها نيز به نام قاليچه های شيرازی مشهور هستند و به کشورهای ديگر نيز صادر می شوند. در ميان عشاير استان فارس هنوز زيباترين هنر دستی، قالی بافی است كه آميزه‌ای از كار، تلاش و هنر است كه با دست‌های سخت كوش زنان عشاير بافته می ‌شوند. وجود ايلات و عشاير متعدد و طايفه های گوناگون در ترکيب جمعيتی استان، اصلی ترين عامل تعدد نقش و طرح های قالی در استان فارس است.