صنايع دستي قزوين از گروه هنرهاي دستي تزييني وهنري است. خطاطي و تابلوهاي خط, نقاشي پشت شيشه‏, منبت كاري, آينه سازي و قالي بافي از جمله صنايع هنرمندانه اين استان هستند. نم نم دوزي، گلابتون دوزي، ابريشم كاري، موج بافي, قفل سازي, گيوه دوزي, پن بافي و ساعت سازي از ديگر صنايع استان قزوين هستند كه ارزش هاي هنري, تزييني و مصرفي دارند. استان قزوين را مي‌توان پايتخت خوش نويسي ايران ناميد. هنرمنداني چون «ميرعماد حسني قزويني» - استاد برجسته خط نستعليق – و بيش از 30 تن از استادان به نام ايران كه آثار گران بها, كتب, مرقعات و كتيبه هاي با ارزش دارند, از قزوين برخاسته اند. وجود چهره هايي چون مولانا مالك ديلمي – ميرعماد- بزرگ استاد خوش نويسي نستعليق در دوران صفويه و ملك الخطاطين و عماد الكتاب از سرآمدان كم نظير دوران قاجار كه همگي از شهر قزوين برخاسته اند, نماياننده ارزش هاي هنر پرور قزوين در زمينه خوش نويسي است. «ميرمحمد حسين عمادالكتاب سيفي حسني قزويني» درعصر خود در سراسر كشور بي‌رقيب بود و شاهنامه معروف به چاپ «امير بهادر» به خط آن مرحوم است و رسم المشق‌هايي براي نوباوگان ترتيب و چاپ كرده است. علاوه بر خوش نويسي هنرهاي ديگري چون نقاشي و تذهيب كه به صورت ايجاد نقش و نگار روي درها، ارسي‌ها، ديوار و سقف اتاق‌ها معمول بوده و روي آن‌ها را با روغن كمان، رنگ جلا مي‌زدند, از مهم ترين صنايع هنرمندانه اين خطه از سرزمين ايران است. نقاشي پشت شيشه قزوين در دوران قاجاريه با الهام از هنر روزگار صفويه، شهرت به سزايي داشت و اين منطقه را به يكي از مراكز توليد نقاشي پشت شيشه تبديل كرده بود. قسمت زيادي از اين آثار در گنجينه هاي خصوصي و موزه‌هاي بزرگ پراكنده شده است. سنگ تراشي و حكاكي نيز از گذشته هاي دور در استان قزوين متداول و معمول بوده و استادان بلند پايه اي دراين فن هنرنمايي كرده اند. بهترين نمونه هاي آن كتيبه هايي است كه به خطوط زيباي نستعليق و نسخ در روي سنگ مرمر كنده كاري شده و بر سر درب مدرسه ها، مسجدها، آب انبارها، گرمابه ها نصب شده است. كاشي سازي نيز از دوره هاي پيشين در قزوين رواج داشته است. نمونه هاي زيباي آفريده هاي صنعت كاران اين هنر را مي توان در مسجد جامع و ساختمان هاي ديگر ديد. معروف ترين سازنده كاشي در زمان شاه سليمان صفوي «شريف كاشي» بوده است. كاشي سازي امروزه نيز در محدوده استان قزوين رواج دارد ولي رونق تاريخي و پيشين خود را از دست داده و تقريبا رو به فراموشي است.منبت كاري نيز در قزوين صنعتي شكوفا بوده و از بهترين نمونه هاي آفريده صنعتگران آن ضريح و درب امام زاده حسين را مي توان نام برد. هم چنين با ديدن گچ بري هاي مسجد جامع كبير و مسجد حيدريه قزوين مي توان دريافت كه قزوين در گذشته استادان عالي مقامي در فن گچ بري داشته كه محدوده كار آن ها از مسجدها و معبرها گذشته و به درون خانه ها و سر درب آن ها نيز كشيده شده است. قالي بافي كه از روزگاران قديم در استان قزوين صنعتي شكوفا بوده, در روستاها و ميان ايل هاي ساكن استان قزوين و غالبا به صورت بافتن كناره، قاليچه، گليم و جاجيم رواج دارد. پشم و خامه فرش هاي بافته شده معمولا با رنگ هاي گياهي كه رنگ هايي با دوام اند رنگرزي مي شوند. در بافت فرش هايي كه در شهر بافته مي شوند, نقشه خاصي رعايت نمي شود و بيش تر نقشه هاي مرغوبي را كه متداول و مشتري پسندند به كار مي برند كه طرح هاي شاه عباسي و لچ ترنج از آن جمله هستند.آينه سازي و ساخت جعبه نقاشي شده آينه از صنعت هاي مهم و با ارزش قزوين است. روزگاري اين صنعت به شكوفايي بسيار دست يافته بود و آفريده هاي اين صنعت كاران داراي اسلوب خاص و بسيار نفيس و گران بها بوده است. اكنون اين گونه جعبه آيينه ها به صورت اشياء عتيقه درآمده است.