مسجد جامع اروميه ازبناهاي نيمه دوم سده هفتم هجري قمري است. اين مسجد در وسط بازار قرار دارد و دارايصحن بزرگ و شبستان آجري وسيع است كه قسمت اصلي وسطيآن با گنبدي بلند پوشيده شده است. محراب مسجد از نظر گچبري و خطوط از زيباترين آثارهنري مغول بوده و ارتفاع آن 82/7 متر و عرض آن 48/5 متر است. البته محراب در سال676هجري قمري بدست استاد عبدالمؤمن تبريزي گچبري شده و شايد خود مسجد از اين تاريخقديمي تر باشد. مسجد در سال 1184 هجري قمري بدستور رضا قلي خان بيگلر بيگي ايل افشار و حاكم اروميه تعمير شده است. اين بنا در جنوب شرقي شهر اروميه واقع شدهاست و در حال حاضر در بين خيابانهاي اقبال مجاور مجموعه بازار قديمي محصور ميباشد. طول و عرض بنا 68×33 متر می باشد و این بنا به همراه ساير اجزاء بافت قديمي شهر به ويژه بازار و راسته هاي آن از گزند حوادث مصون نمانده و بارها مورد مرمت و بازسازي قرار گرفته است. بطوريكه از بقاياي آثار باقي مانده مشهود است، بيشتر مناطق تجاري محدود به مسجد ( غير از بازار قديمي ) تخريب شده و به خيابان و مناره هاي نوساز تبديل شده است، مانند خيابانهاي اقبال، بعثت (عسگرآبادي)، مهاباد . این بنا به شماره 243 در تاریخ 15/9/1314 به ثبت ملی رسیده است.