استان اردبيل در محاصره سه جريان اصلی آب و هوايی است كه سبب به وجود آمدن عارضه های مختلف جغرافيايی در اين ناحيه شده اند. «جريان مديترانه اي» با ماهيت معتدل و دريايی خود، استان اردبيل را از سمت باختر تحت تاثير قرار می دهد. اين جريان بيش ترين رطوبت خود را در آذربايجان غربی از دست می دهد و منشاء بارش های جوی ايران است كه ورود آن به استان اردبيل سبب تعديل درجه حرارت و رطوبت هوا می شود. جريان «سيبری و آسيای مركزی» دارای ماهيتی سرد و خشک است كه از شمال و شمال خاوری وارد استان اردبيل شده و پس از عبور از دريای خزر و جذب بخار آب آن اين منطقه را تحت تاثير قرار می دهند. بيش ترين رطوبت اين جريان روی كوه های طالش ريزش می كند و ورود اين جريان هوايی در نواحی شمالی، مركزی و جنوبی استان؛ با سرما و افزايش ميزان رطوبت هوا همراه است و در مناطق ديگر به ويژه در مناطق مرتفع، سرما و يخ بندانی خشک را سبب می شود. اين جريان هوايی در تابستان نيز باعث كاهش شديد گرما و خنك شدن هوا می شود. سومين جريان هوايی ‹‹جريان اطلس شمالی يا اسكانديناوی›› است كه دارای ماهيتی سرد است. با وجود اين كه جريان نام برده نيز انبوهی از بخار خود را در سراسر اروپا و روسيه بر جای می گذارد، اما ورود اين جريان از شمال و شمال باختر با سرمای شديد و بارش برف سنگين در استان اردبيل همراه است. به جز جريان های ياد شده يكی از مهم ترين و اساسی ترين عوامل موثر در آب و هوای استان اردبيل نزديكی به دريای خزر و جذب بخار آب آن است. در هر صورت اگر بخواهيم ويژگی كلی آب و هوايی استان اردبيل را يادآور شويم؛ سرد بودن در زمستان و معتدل بودن در تابستان مهم ترين ويژگی آب و هوايی اين استان به شمار می رود. دامنه نوسان درجه حرارت در سردترين و گرم ترين ماه سال در استان اردبيل، در حدود 40 درجه سانتی گراد نيز گزارش شده است. نواحی پست دره رود ارس و دشت مغان گرم ترين و ارتفاعات دامنه های سبلان، سردترين مناطق استان اردبيل هستند.ميزان بارش جوی دراين استان به طور متوسط بين 250 تا 600 ميلی متر در نوسان است. دو فصل بهار و زمستان، فصل های بارندگی منطقه اند و بيش ترين بارندگی ها در بهار ديده می شود. فصل پاييز از نظر بارندگی پس از بهار و زمستان در مرتبه سوم قرار دارد.