ساختمان اوليه اين مسجد، احتمالاً در سال‌هاي اوليه اسلامي در خلال فتح جزاير و بنادر ايران به دست عمروبن عاص و به امر او در روستاي كوشه قشم ساخته شده است. اين مسجد در سال 244 هـ.ق يك‌بار تعمير شده و در سال 736 هـ.ق بر اثر زلزله منهدم شده است . پس از چندي در سال 737 هـ.ق توسط سلطان فتح الله نواده سلطان محمود كه احتمالاً يكي از پادشاهان هرمز و يا لارستان بوده،‌ تجديدبنا شده است. در محوطه اطراف مسجد،‌ گورستان وسيع و نخلستان‌هاي متعدد جلب توجه مي‌كنند.در كنار مسجد برخ،‌ يك بركه دراز به صورت شمالي و جنوبي وجود دارد تا سال 1300 هـ.ق اين مسجد در مركز روستا قرار داشت و به عنوان مسجد جامع از آن استفاده مي‌شد. محراب مسجد در قسمت شمالي واقع شده و در بالاي محراب آثار قابي از گچ ديده مي‌شود كه در حدود 1 متر ارتفاع و 5/1 متر طول دارد. در حال حاضر فقط يكي از اضلاع اين قاب بر روي ديوار باقي مانده است و سه ضلع ديگر آن فرو ريخته است ولي هنوز آثار آن پابرجاست. در اين مسجد لوحي از چوب وجود داشته است كه تاريخ بنا، انهدام و تعمير مسجد بر روي آن قيد شده بوده است. اين لوح به تهران منتقل شده و در يكي از موزه‌ها نگه‌داري مي‌شود.