اين بنا در روستای گار در 22 كيلومتری خاور اصفهان و ساحل جنوبی زاينده رود واقع شده و امروز تنها مناره و بقايای بخشی از ديوارهای گنبدخانه مسجد برجای مانده است. با توجه به مناره و كتيبه سلجوقی آن و همچنين بقايای كتيبه و تزييناتی از دوره ايلخانی می ‌توان گفت كه اصل مسجد مربوط به دوره سلجوقی است كه در دوره ايلخانی بازسازی شده و محراب و تزييناتی بدان الحاق شده است. بنای اصلی مسجد به روزگار آبادانی، شبستان مربع گنبدداری به ابعاد 12/8×12/8 متر بوده كه در جوانب آن، بناهای ديگری وجود داشته و كل بناهای مسجد، درون حصاری خشتی محصور می ‌شده است. بنای گنبددار با آجركاری، گچ بری، طاق نماها، محراب و كتيبه‌هايی مزين می ‌شده كه از همگی آن ها تنها بقايای اندكی برجای مانده است. بر ديوار شمالی اتاق، لوحه‌هايی گچ بری برجای مانده است. محراب مسجد در ضلع جنوبی دارای گچ بری‌ها و كتيبه‌های قرآنی به خط ثلث و كوفی است كه بخش عمده آن از بين رفته است. مناره سلجوقی در 50 متری بنای مزبور قرار دارد.