اين بنا در محله دردشت اصفهان واقع است. بنای اصلی آن، از آثار دوره شاه عباس اول است كه ساخت آن يک سال بعد از مرگ نامبرده، در اولين سال سلطنت شاه صفی ـ 1039هـ. ق ـ به اتمام رسيده و در دوره قاجاريه، شبستان زيبايی بدان افزوده شده و بخش‌هايی از آن تزيين شده است. بنای كنونی مسجد، با نقشه چهار ايوانی، دارای سردر، صحن، ايوان‌های چهارگانه، شبستان، تزيينات کاشی کاری و كتيبه‌های تاريخی است. كتيبه مقدم ‌تر بنا، در داخل ايوان خاوری، به شعر و به تاريخ 1034 هجری است. براساس متن اين كتيبه، مسجد را شخصی به نام آقا نور ساخته است. كتيبه اتمام بنا، بر سر در خاوری به خط ثلث سفيد بر زمينه كاشی خشتی لاجوردی رنگ نوشته شده است. براساس متن كتيبه، بنای مسجد به وسيله نورالدين محمد اصفهانی، در زمان شاه عباس شروع و در سال اول سلطنت شاه صفی به اتمام رسيده است. كتيبه مزبور به خط محمدرضا امامی است. شبستان ستون دار اين مسجد، بسيار زيبا و دارای ستون‌های سنگی و پوشش چشمه طاق است كه در وسط طاق‌ها، قطعاتی از سنگ مرمر شفاف جهت نورگيری قرار داده‌اند. اين شبستان، محراب كوچكی دارد. سردر خارجی شبستان جنب سردر شمالی مسجد نيز تزييناتی از نوع كاشی ‌های گره و خطوط بنايی دارد. اين شبستان، از الحاقات قرن سيزدهم هجری است و به هزينه حاج‌ محمد ابراهيم قزوينی ـ امام جماعت سابق مسجد ـ بنا شده است. پشت بام اين شبستان، در رديف زيباترين مهتابی ‌های مساجد اصفهان است. اين مسجد، در بهمن ماه 1365 شمسی، در معرض حملات هوايی عراق قرار گرفت كه در نتيجه آن، خرابی ‌هايی در صفه جنوبی، لنگه‌ طاق‌ها، تزيينات كاشی و آيينه و گلدسته مسجد ايجاد شد كه بعدها به همت مسئولين مربوطه بازسازی و مرمت گرديد.