اين بنا در روستای برسيان در 42 كيلومتری خاور اصفهان و شمال بستر زاينده رود واقع شده و از آثار ارزشمند دوره سلجوقی است كه در دوره‌های بعد الحاقاتی به آن صورت گرفته است. بنای دوره سلجوقی مسجد، گنبدخانه‌ای مربع مستطيل به ابعاد تقريبی 11 متر (ضلع داخلی) است كه در اصل در هر ضلع شمالی، خاوری و باختری آن، سه درگاه و در ضلع جنوبی آن، محراب و دو درگاه در طرفين آن وجود داشته و از نظر ساختار و تزيينات به نظر می ‌رسد كه از گنبد تاج الملک ـ مسجد جامع اصفهان ـ الگو گرفته است. اكثر درگاه‌های مسجد در دوره صفوی مسدود شده است. چسبيده به ضلع جنوبی گنبدخانه، مناره‌ای با شكوه از دوره سلجوقی وجود دارد. در زير پوشش بنا، كتيبه‌ای سرتاسری به خط كوفی از آجر تراشيده متضمن آيات قرآنی وجود دارد كه حدود نيمی از آن، از جمله عبارت تاريخی، از بين رفته است. گنبد بنا به قطر حدود 30/10 متر، از نوع دو پوسته پيوسته با پوشش داخلی باريكه طاق است. پوشش داخلی، مركب از هشت باريكه طاق است كه توسط هشت رگه از يكديگر مجزا شده‌اند. در ضلع جنوبی گنبدخانه، محراب آجری نفيسی وجود دارد. محراب دارای قواره‌ای مستطيل شكل با يک طاق نمای مقرنس آجری زيباست كه طاق نمای محراب به شكل پنج ضلعی در دو طرف دارای دو ستون آجری با سرستون‌های آجری است. سطوح محراب، با طرح‌های هندسی آجری، قطعات گچ بری و كتيبه‌های متعدد به خط كوفی تزيينی و بنايی مزين شده است.