اين بنا در ساحل جنوبی زاينده‌ رود و 18 كيلومتری خاور اصفهان واقع شده و به همراه نمونه‌های مشابه ـ مسجد كاج و ازيران ـ در همين منطقه، مربوط به قرن هشتم هجری است كه امروزه به حالت نيمه ويران در آمده‌اند. نقشه اين مسجد با توجه به وضعيت حاضر دارای اتاق مربع شكل ساده‌ای به ابعاد داخلی 10×10 و ابعاد خارجی 14×14 متر است. در جلو دارای ايوانی مخروبه به عرض 10 و عمق فعلی 5/4 متر است. اتاق مربع شكل اين مسجد در جهت خاوری، باختری و شمالی دارای درگاه طاقدار عريض و بلند و در جهت جنوب، محراب آجری است. طرح مربع گنبدخانه با هشت طاق نمای بزرگ در پايين و شانزده طاق كوچک در بالا به دايره تبديل گشته است. در بدنه گنبد، علاوه بر نورگيرها، جای چوب بست‌هايی نيز ديده می ‌شود. در گذشته، در گوشه‌های ضلع شمالی بنا، مناره‌هايی وجود داشته كه از بين رفته‌اند. همچنين در يكی از زوايای شمالی بنا، راه پله مارپيچی تعبيه كرده‌اند و در دو گوشه جنوبی آن نيز جايی برای چنين راه پله‌ای در نظر گرفته‌اند. در بخش‌های مختلف بنا، از جمله در گوشه سازی، از الوار چوبی كمک گرفته ‌شده است. اين بنا فاقد كتيبه تاريخی و تزيينات زيادی است و به همين دليل و داشتن ويژگی ‌های ديگر، به نظر می ‌رسد كه ساختمان آن ـ به دليل نامعلوم ـ هيچ‌ گاه به طور كامل به اتمام نرسيده باشد. تنها تزيينات موجود، آجركاريی ها و اندكی کاشی کاری است كه در جبهه جنوبی ايوان به كار رفته است. بنای اين مسجد به روزگار آبادانی دارای صحن و ملحقاتی بوده كه همگی از بين رفته‌اند.