اين بنا در محله قديمی اصفهان، معروف به باب الدشت، در انتهای بازار رنگرزان واقع شده و به جهت فضای مناسب، تزيينات زيبای کاشی کاری و كتيبه‌های نفيس، از مساجد مهم و معتبر اصفهان محسوب می ‌شود. بنای اين مسجد برطبق كتيبه‌های تاريخی آن، به هزينه محمد داوود، معروف به تقرب‌خان ـ از پزشكان شاه عباس دوم و شاه صفی ـ ساخته شده است. سال شروع ساختمان مسجد، براساس كتيبه سردر خاوری، 1067هـ . ق و سال اتمام آن براساس كتيبه سر در شمالی، 1073هـ . ق است. با توجه به منابع تاريخی و شواهد به جای مانده، اين مسجد در محل مسجدی قديمی از زمان آل بويه معروف به جورجير كه توسط صاحب بن عباد وزير ساخته شده بود، بنا شده است. (البته با توجه به نوشته شاردن، مسجد دوره صفوی در محوطه خالی قبرستان بنا شده و بنابر اين، مسجد جورجير قبلاً از بين رفته بوده است). بنای مسجد حكيم دارای سر در، صحن، ايوان، غرفه‌های دو طبقه، گنبد، شبستان و همچنين کاشی کاری و تزيينات زيبا و كتيبه‌های نفيس است. سردر خاوری مسجد دارای تزيينات کاشی کاری و كتيبه تاريخی است. كتيبه سردر شمالی به خط ثلث سفيد بر زمينه كاشی لاجوردی مورخ 1073هـ. ق است. صحن مسجد وسيع بوده و نماهای آن با کاشی کاری و خطوط بنايی آراسته شده است. در جبهه جنوبی صحن، ايوان جنوبی، گنبدخانه و شبستان‌های طرفين آن واقع است. گنبدخانه مسجد نيز دارای تزيينات کاشی کاری معقلی، كتيبه‌ها و محراب‌هايی می باشد. اين بنا به شماره 223 به ثبت تاريخی رسيده است.