اين بنا در 24 کيلومتری اصفهان و شمال بستر زاينده رود واقع شده است و از آثار قرن هشتم هجری محسوب می ‌گردد. نقشه مسجد عبارت از چهار طاقی گنبدداری است که از جهات شمال، خاور و باختر، به بيرون راه دارد. در ضلع جنوبی اين مسجد، محراب و در ضلع شمالی آن، از بيرون، ايوانی به عرض 70/8 و عمق 80/6 متر قرار دارد. مصالح اصلی اين بنا از آجر است و در گذشته دارای مناره و الحاقاتی بوده که از بين رفته‌اند. درگاه‌های سه گانه بنا از داخل دارای طاق نوک تيز هستند. ديواره‌های اتاق با طرح آجری مفصلی تزيين شده است. در ديوار جنوبی مسجد، محرابی به صورت فرورفتگی مستطيل عميقی با طاق نوک تيز و قاب مستطيلی قرار دارد. سطح محراب به صورت ناهموار ساخته شده است و ظاهراً قرار بوده با نوعی تزيين پوشيده شود. در گوشه‌های محراب، نغول‌های مستطيلی قرار دارد که در داخل آن ها، طاق نما و بالای طاق نما، سطح صاف عمودی است که در ميان آن، از آجر و آجر تراش برجسته، اسامی مقدس بر زمينه آجر قرمز ساخته شده است.