اين بنا در محله قديمی لنبان واقع شده و بنای کنونی آن از آثار دوره صفوی است که بر روی بقايای مسجدی از قرن هشتم هجری بنا شده است. در رساله «محاسن اصفهان» تأليف مافروخی نام محله لنبان بارها آمده و مخصوصاً مسجد و عمارتی توصيف شده که يکی از ارکان نامی اصفهان، آن را در قرن هشتم هجری ساخته بوده است. مسجد مزبور در دوره صفويه بازسازی شده و در دوره‌های بعدی نيز تعميراتی کلی در آن صورت گرفته است، به طوری که از آثار قديمی آن، به غير از چند قطعه گچ بری مربوط به قبل از صفويه و چند لوح کاشی کاری از دوره صفويه که در تالار جديد مسجد برجای مانده، چيز ديگری مشهود نيست. خطوط باقی مانده بر دو لوح کاشی به خط ثلث سفيد بر زمينه لاجوردی و مورخ 1080هـ . ق است. در بالای در ورودی مسجد به خط نستعليق سفيد بر زمينه کاشی لاجوردی، اشعاری نوشته شده که حاکی از تعمير مسجد در دوره شاه سليمان صفوی است. کتيبه سردر مسجد لنبان، از اضافات قرن سيزدهم هجری، مورخ 1256 است. در زير تالار بزرگ مسجد، نهر آبی جريان دارد و سردابه‌ای بنا شده است. منبر مسجد، معروف به منبر صاحب الزمان، مورخ 1114هـ . ق، از نفيس‌ترين منبرهای عهد صفوی است. اين بنا به شماره 293 به ثبت تاريخی رسيده است.