مسجد کنونی شعيا، کوچک و اين بنا در جوار مجموعه بناهای امام زاده اسماعيل، مشتمل بر بقعه بسيار ساده است و امام زاده، گنبدخانه بزرگ، مرقد و مسجد شعيا و تأسيسات ديگر واقع شده و بر طبق مدارک مکتوب، اصل بنای آن مربوط به قرن اول هجری و بر طبق مدارک موجود معماری، مربوط به دوره سلجوقی است. به هنگام رواج اسلام در اصفهان ظاهراً در همين محل که به نام خوشينان معروف بوده، مسجدی بنا شده بوده که امروزه هيچ اثری از آن برجای نمانده است. صاحب «مجمل التواريخ و القصص» که کتاب خود را در سال 520هـ . ق تأليف کرده، چنين می ‌نويسد: «جامع خوشينان، نخستين مسجد بود که به اصفهان بنا کردند در اسلام و بناء آن ابوخناس مولی اميرالمؤمنين عمربن خطاب کرد در خلافت علی بن ابی طالب عليه السلام». بر جانب مرقد شعيا نيز کتيبه‌ای به خط نستعليق مورخ 1112هـ . ق ثبت است که مسجد شعيا را اولين مسجد معرفی می ‌کند که در اصفهان توسط ابوعباس مفتی به روزگار علی بن ابی طالب تنها در ضلع جنوبی آن، محرابی با تزيينات و کتيبه‌هايی کاشی کاری مورخ 110هـ . ق و به خط است. در داخل اين محراب، محراب کوچک تری از سنگ مرمر شفاف بسيار نفيس است و بر آن، شعاير مذهبی حجاری کرده‌اند. در ضلع خاوری مسجد، شبستانی وجود دارد که در دوره اخير تجديد ساختمان شده و بر طبق کتيبه گچ بری محراب آن که مورخ 1115هـ. ق است، بانی ساختمان، محمد هادی کاشانی بوده است. از مسجد قديمی شعيا در شمال باختری امام زاده اسماعيل، چند پاطاق قديمی با طاق‌هايی که بعداً بر آن ها نهاده شده و بقايای مناره‌ای برجای مانده که به نظر می ‌رسد مربوط به دوره سلجوقی باشد. سطح مناره در پايين، ساده است و در بالا با نقوش آجرکاری تزيين شده است. در ارتفاع 30/5 متری، بعد از پايه، قطر منار 65/2متر است و بر بالای آن، در دوره‌های بعدی، گلدسته‌ای کاشی کاری افزوده‌اند. مجموعه بناهای امام زاده اسماعيل به شماره 112 به ثبت تاريخی رسيده است.