بنای مسجد علی در مجاورت مسجد جامع نوش آباد و در 10 كيلومتری شمال باختری كاشان واقع شده است. اين مسجد از آثار دوره سلجوقی بوده و در دوره‌ های بعدی متحمل تغييرات وسيعی شده است. بنای كنونی مسجد در دو طبقه مشتمل بر شبستان، ايوان، رواق، محراب و ماذنه می باشد. شبستان مسجد، چند پله از كوچه پايين ‌تر بوده و بخشی از ضلع جنوبی آن که سقف كوتاه و پايه ‌های حجيم مربع شکل دارد در دوره قاجاريه (در سال 1302 هـ . ق) به آن الحاق شده است. در نمای داخلی درگاه اين شبستان، بقايای گچبری محراب را با تغييراتی - که در اثر تعميرات و بازسازی صورت گرفته است - نصب كرده‌ اند. بر حاشيه محراب به خط ثلث، آياتی از سوره هود و بر روی هلالی طاقنما، حديث عشره مبشره به خط كوفی نوشته شده كه قسمتی از آن باقی مانده است. بر حاشيه طاقنمای وسط محراب نيز قسمتی از سوره آل عمران به خط ثلث نوشته شده است. اين محراب كتيبه تاريخی ندارد، اما با مقايسه آن با ديگر محراب‌ های قرن ششم هجری می توان گفت كه از ساخته ‌های همان قرن است. طبقه دوم بنا که مشتمل بر يک ايوان و 3 دهليز در دو طرف آن است، در و پنجره ای نداشته و مستقيما بر روی شبستان زيرين قرار گرفته و به نظر می ‌رسد كه به عنوان شبستان تابستانی استفاده می شده است. در قسمت شمال خاوری اين طبقه، راه پله ‌ای قرار دارد كه به پشت بام و ماذنه مسجد راه پيدا می ‌كند. ماذنه مذكور 5/5 متر ارتفاع و 6/1 متر قطر دارد و به صورت يک شش ضلعی با پوشش گنبدی دوپوش ساخته شده است. پوشش داخلی ماذنه مدور و پوشش خارجی آن، مخروطی می باشد. سه ضلع از شش ضلع بدنه منار، باز بوده و به صورت بادگير به نظر می ‌رسد. در قسمت بالا و پوشش منار، قطعات آجر لعابدار فيروزه‌ ای رنگ به اشكال مربع و مستطيل به همراه آجر و به شکل زيبايی به كار برده شده است. ماذنه مزبور با ساختمان زيرين خود متناسب بوده و از نظر شيوه و طرح تقريبا منحصر به فرد است.