در ميان ده قمصر بنايی ساده و مركب از يک چهار ديواری با پوشش تير پوش به نام مسجد ميان ده قرار دارد که از اين بنا به نام مسجد امام حسن(ع) نيز نام برده شده است. محراب گچ بری نفيسی به ارتفاع 309، ‌عرض 228 و عمق 50 سانتی ‌متر با كتيبه‌هايی به خط كوفی، نسخ و ثلث و نقوش متنوع اسليمی و گل و بته تزيين شده و دارای دو حاشيه، ‌دو طاق نما با قوس تيزه ‌دار و بقايای دو سر ستون در هر طرف طاق نمای فوقانی اثر ارزنده مسجد ميان ده است. آبی لاجوردی زمينه نقوش و كتيبه‌های محراب همچنان زينت بخش اين مسجد است. محراب مسجد ميان ده، از نظر طرح و تزيينات و اسلوب كلی، شباهت زيادی با محراب‌های قرن ششم هجری دارد و به شماره 369 به ثبت تاريخی رسيده است.