مسجد جامع ابيانه در روستای ابيانه و در دامنه شمال باختری كوه كركس در 28 كيلومتری شهر نطنز قرار دارد که مهم ترين بنا و اثر تاريخی اين روستا بوده و از ديرباز وجود داشته و بارها تعمير شده است. در محراب بزرگ مسجد كه از چوب گردو ساخته شده و منبت كاری های زيبايی دارد، كتيبه ‌های قرآنی برجسته با نام بانی آن، مولانا عزالدين فرزند مولانا بهاءالدين محمد و تاريخ 776 هـ . ق وجود دارد. در سقف مسجد نيز تخته‌ هايی از چوب گردو با نقشه منظم هندسی مربع شكل و با طرح زيبايی قاب بندی و به كار برده شده است. قديمی ترين اثر تاريخی اين مسجد، منبر چوبی و منبت ‌كاری شده آن است كه در سال 466 هـ . ق ساخته شده و کتيبه آن به خط كوفی نوشته شده است. آخرين تعمير اين بنا در سال 1311 هـ . ق و توسط استاد صفرعلی بيدگلی انجام شده است.