در شمال باختری شهر خرم آباد و بر دامنه كوه كور، چشمه آب «گرداب سنگي» سر برآورده است. چشمه ای كه از نيمه دوم اسفند تا ميانه تابستان پرآب است و در ديگر ماه های سال خشك و خاموش است. گرداگرد آن ديوار دايره ای شكلی به پهنای سه متر از سنگ هايی به ابعاد 1×1 متر ساخته شده است كه در قسمت خاوری آن دريچه ای به بلندی و پهنای 90×160 سانتی متر ديده مي‌شود. اين دريچه با يك وسيله كشو مانند بسته مي‌شده و آب را به جوی كناره باختری گرداب، سرازير می كرده است. آب «گرداب سنگي» را به وسيله همين جوی كه از لبه باختر خرم آباد و در دامنه كوه كشيده شده و با سنگ و ملاط ساخته شده بود به دره ای كه امروز «بابا عباس» ناميده مي‌شود؛ هدايت می كردند.فاصله مبدا تا مقصد اين آب نزديك به 12 كيلومتر است. در اين محل آثار يك آسياب شبيه آسياب شهر قديمی «شاپور خواست» بر جای مانده كه آب آن از گرداب سنگی تامين مي‌شده است. مصالح اين بنا مانند سنگ و ملاط پل شاپوری است.