اين بنا در دهکده دنيا چال در سمت راست رودخانه و در بخش اسالم استان گيلان واقع شده و هر چند به صورت ويرانه ای درآمده است از آثار کهن و ارزشمند منطقه به شمار می آيد. از آن جا که بخش عمده بنا ویران شده اطلاعی از طرح کلی و ويژگی های معماری آن در دست نداريم. با اين حال با توجه به بقايای موجود به نظر می‌رسد که بنای مربع مستطيلی بوده که در ميانه آن شبستانی مربع و دور تا دور شبستان رواقی قرار داشته که با پايه‌ای هشت ضلعی از شبستان مجزا می شده است. عرض رواق ها حدود 3/40 متر و طول يکی از اضلاع باقي‌مانده مسجد حدود 16/75 متر است. دهليزها با پوشش طاقی مسقف می شده اند که ارتفاع طاق از کف امروزی به 5/70 متر می رسد. محيط پايه های هشت ضلعی که فضای شبستان را از دهليزها مجزا می کند حدود 5/50 متر و فاصله پايه ها از يک‌ديگر حدود 2/80 متر است. بالای هر دو پايه طاقی با قوس شکسته زده اند که پوشش رواق و شبستان ميانی از يک طرف بر آن ها قرار می گرفته است. مصالخ اصلی بنا آجرهايی به ابعاد 23×23×6 سانتی متر و قطر ديوارهای اصلی مسجد، 175 سانتی متر است و برخلاف شیوه امروزی با ملاط به طاق ها چسبانده شده اند. بر طاق رواقی که نسبتا سالم تر باقی مانده به صورت سرتاسری کتيبه ای قرآنی از آیات سوره توبه به خط کوفی گچ‌بری کرده اند. ازاره همين رواق نيز دارای گچ‌بری با طرح های غير معمول بوده است. با توجه به کتيبه کوفی مزبور می توان بنای مسجد را مربوط به دوره سلجوقی دانست.