اين پل، پيش از احداث شاهراه كنونی قزوين- رشت و پل جديد بتوني، تنها راه ارتباطی دو سوی رودخانه شاهرود بود. برخی پژوهندگان ساختمان اين پل اجری را به خسروخان گرجی حكمران گيلان در زمان سلطنت فتح‌علی شاه نسبت می دهند. اما به نظر می رسد كه اين پل در قرن نهم هجری قمری ساخته شده باشد. پل لوشان 102 متر طول و چهار چشمه دارد كه دو چشمه آن بزرگ و دو چشمه ديگر آن كوچك است. در پايه پل اتاق بسيار بزرگی وجود دارد كه ضمن كمك به ايستايی پل، برای اقامت و استراحت كاروانيان در شب و به هنگام بارندگی و سرما بسيار مناسب است. ارتفاع پل از سطح رودخانه تا بلندترين نقطه آن 15 متر است. نام اين پل با حوادث تاريخ معاصر گيلان پيوند خورده است. علاوه بر پل های ياد شده، از پل های زير نيز می‌توان نام برد كه به لحاظ قدمت و شيوه ساخت و معماری جالب توجه هستند: پل ليشاوندان پس از سه راهی شفت (دوره قاجار) پل گاز رودبار جاده قديم صومعه سرا (دوره قاجار) و پل قديمی شفارود در پونل طالش (دوره قاجاريه).