کهگيلويه و بويراحمد از نظر آب و هوا به دو قسمت سردسيری و گرمسيری تقسيم می شود. قسمت گرمسيری منطقه ای پست با ارتفاع متوسط حدود 900 متر از سطح دريا و قسمت سردسير منطقه ای مرتفع با ارتفاع متوسطی در حدود 2100 متر از سطح دريا است. وسعت مناطق سردسيری و گرمسيری به شرح زير است:
الف- منطقه سردسيری در مجاورت استان های فارس، اصفهان و چهار محال و بختياری واقع شده، دارای آب و هوای معتدل كوهستانی است و همواره منطقه ييلاق عشاير بوده است. درجه حرارت اين ناحيه از 36 درجه سانتی گراد در گرم ترين ماه های سال تا 10 درجه سانتی گراد زير صفر در فصل سرما متغير است. در اين منطقه به علت ريزش برف و باران ميزان آب های سطحی و عمقی فراوان است و همه جا تراكم نسبی و تنوع جنگل به چشم می خورد. متوسط بارندگی در اين ناحیه 600 تا 800 ميلی متر بوده و بارندگی آن از آبان ماه آغاز و تا آخر ارديبهشت ماه به تناوب ادامه پیدا می کند. ريزش بارش ها در نقاط سردسيری بيش تر به صورت برف و در مناطق گرمسيری بيش تر به صورت باران است.
ب- منطقه گرمسيری که در مجاورت استان های بوشهر و خوزستان واقع شده، دارای آب و هوای خشک و نيمه خشک است. بیش ترین درجه حرارت در اين ناحيه 47-45 و کم ترین آن 5/2- 0 درجه سانتی گراد است. در مقايسه با ناحيه سردسير، ميزان بارندگی در اين ناحيه بسيار كم بوده، به طوری كه متوسط بارندگی در گچساران 350 تا 400 و در چرام 400 تا 500 ميلی متر است. اين منطقه از گذشته محل قشلاق عشاير كوچ رو بوده است.
در اين استان بادهايی با جهات مختلف می وزند كه به دو دسته ی بادهای موسمی و بادهای محلی تقسیم می شوند. بادهای محلی شامل: بادآشوب، بادزيرروز، بادحيران و بادچوغان است که از جمله بادهای معروف استان کهگیلویه و بویر احمد محسوب می شوند.