در فاصله 2500 متری جنوب شهر تاريخی سلطانيه، بقعه زيبايی خودنمايی می کند که به بقعه ملا حسن كاشی معروف است. تاريخ ساخت اين بقعه كه با ديواری محصور شده است، به قرن دهم هجری قمری نسبت داده می شود و در کاشی های داخل این بقعه نیز تاریخ 973 هجری قمری (اواخر سلطنت شاه تهماسب) حک شده است که تاریخ فوق را تایید می کند. اين بقعه دارای دو طبقه بوده و از نمای بيرونی دارای طرح هشت ضلعی است که در نمای داخلی به مربع تبديل می شود. ايوان های چهارگانه طبقه همكف با دهليزهای زيبايی به يکديگر مرتبط شده و ايوان های كوچک كه به دو طبقه تقسيم شده اند نيز با يک راه پله ارتباطی با ايوان های بزرگ در طبقه همكف مرتبط می شوند و حاصل اين ارتباط، گنبد زيبای دو پوششه ای است كه بر هسته چهار گوش مركزی جای گرفته است. تزيينات داخلی بنا كه مقرنس كاری گچی است در دوره فتح‌علی شاه قاجار به هزينه حاكم زنجان انجام شده است. روبه‌روی بقعه بنای دیگری دیده می شود که گفته می شود محل مطالعات ملاحسن بوده است.