آب و هواي استان سمنان نقش غير قابل انكاري در زمينه تنوع جاذبه هاي طبيعي اين منطقه دارد و به صورت مستقيم نيز در اين زمينه ايفاي نقش مي كند. وضعيت خاص استان سمنان و گرايش اين منطقه از كوهستاني به سمت كويري سبب تنوع اقليمي خاصي شده است كه به نوعي به صورت يكي ديگر از جاذبه هاي استان درآمده است. استان سمنان تحت تاثير جريان هوای گرم و خشك دشت كوير است اما عواملی چون دوری از دريا، جهت و امتداد كوه ها، ارتفاع مكان و وزش باد ها نيز در آب و هوای آن موثر هستند. در اين استان سه نوع آب وهواي مشخص را می توان در قسمت هاي شمالی, جنوبي و شمال خاوري تشخيص داد. قسمت هاي شمالي (شاهرود، دامغان، مهدی شهر، شهميرزاد) داراي زمستان هاي سرد و خشك و تابستان هاي معتدل هستند. قسمت هاي جنوبي (گرمسار و سمنان) داراي هواي بياباني و گرم و خشك در تابستان ها و هواي سرد در زمستان ها بوده و قسمت شمال خاوري (ميامي و حسين آباد گلپوش) نيز از تابستان هاي معتدل و مرطوب و زمستان هاي سرد برخوردارند. تنوع ناهمواری و مجاورت كوير و كوهستان در محدوده استان سمنان (علاوه بر بادهای محلی) موجب پيدايش بادهای باختری و كويری هم شده است. بادهای باختري معمولا مرطوب بوده و از باختر تا شمال باختري مي وزند. بادهای كويری نيز ازمناطق كويری و بيش تر در ماه های گرم سال می وزند و موجب افزايش درجه حرارت و خشكی می شوند. در كوير آن چه بيش تر از ساير عوامل موجب ظهور پديده هايی می شود، باد است. باد معمولا ماسه ها و سيلت های دانه درشت را به شكل تپه يا رشته تپه هايی در سطح زمين بر جای می گذارد كه به أن ها «تلماسه» می گويند. در هر منطقه ای كه باد قوی دايمی و يا موقتی و ماسه وجود داشته باشد، عموما تلماسه تشكيل می شود. تلماسه ها نيز از ديدني هاي اين منطقه هستند. آن جا كه باد سبب پوشيده شدن اطراف خانه ها با ماسه های روان مي شود,‏ آشنايي با شيوه معيشت و خلق و خوی مردمان و ساكنان واحه ها (آبادی ها) جاذبه اي كم نظير برای كسانی است كه مشتاق ديدن اين گونه مناظرهستند.ماه هاي تير و مرداد گرم ترين ماه هاي سال در استان سمنان هستند كه ميانگين بيش ترين درجه حرارت دما در اين ماه ها 25 درجه سانتيگراد و ميانگين حداقل حرارت در ماه های دی و بهمن كه سردترين ماه های سال استان هستند به زير 11 درجه سانتی گراد مي رسد. هم چنين اختلاف حداكثر مطلق درجه حرارت بين گرم ترين و سردترين ماه های سال به 31 درجه سانتی گراد می رسد.با توجه به دماي هوا در استان سمنان، نزولات جوی بسيار كم و غالبا به صورت ريزش باران است و ميزان آن به طور متوسط به 145 ميلی متر در سال می رسد. ميزان رطوبت از باختر به خاور استان و از جنوب به شمال افزايش می يابد شاهرود در ميان شهرستان های مهم استان با 1/161 ميلی تر بارش سالانه بيش ترين و دامغان با 2/120 ميلی متر كم ترين بارندگی را دارند. اقليم نيم بيابانی شديد خاص دشت ها، كوير نمك و قسمت هايی از فلات شمالی و مركز ايران بوده و بخش هايی از استان سمنان از جمله گرمسار و بن كوه را در بر گرفته است. در اين مناطق ميزان بارش و نزولات جوی اندك است و معمولا بارندگی آن در اوايل بهار و در بعضی از سال ها در تابستان نيز به وقوع می پيوندد. اقليم نيم بيابانی خفيف كه علاوه بر بخش های مختلف ايران قسمت هايی از خراسان، سمنان، شاهرود، دامغان را نيز در بر می گيرد و بارندگی در اين نواحی معمولا در پاييز و بهار نيز صورت می گيرد. ولی بيش ترين بارندگی در فصل زمستان روی می دهد.