به گزارش مرکز گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان ایران(ISTTA) به نقل از دانا، گردشگری در ایران بعد از انقلاب متحول شد به طوری که از چند شهر خاص مانند شهرهای شمالی کشور، شیراز، اصفهان، بندرعباس و تعداد محدودی شهر دیگر به هزاران جاذبه گردشگری جدید در اقصی نقاط کشور از جمله روستاهای محروم تعمیم پیدا کرد و موجب رشد اقتصادی این مناطق شد.

گردشگری موجب چرخش سرمایه است و چون در اکثر موارد یک کالای لوکس محسوب می‌شود می‌توان انتظار داشت موجب انتقال هر چند جزئی ثروت از ثروتمندان به دیگر اقشار شده و با رونق گرفتن گردشگری، جامعه به سمت توزیع هر چه مناسب‌تر ثروت پیش برود.

 

رحیم یعقوب زاده، مدرس دانشکده گردشگری دانشگاه علم و فرهنگ، در گفتگو با صاحب نیوز گفت: اقتصاد نقش تعیین کننده در همه ابعاد دیگر خانواده‌ها مانند فرهنگ، تحصیلات و غیره دارد و در دنیای امروز دیگر اقتصاد منهای گردشگری تعریف نمی‌شود و حتی برخی کشورهای دنیا کل پایه اقتصاد و درآمد خود را بر اساس گردشگری بنا نهاده‌اند.

 

وی با بیان این که مستندات نشان می‌دهد به خصوص در سال‌های اخیر گردشگری به طور جدی در سبد خانوارهای ایرانی قرار گرفته است، از روند رو به رشد و پرشتاب صنعت گردشگری در همه کشورهای جهان خبر داد.

 

نظام جمهوری اسلامی ایران بر اساس همین منطق تلاش کرده است با افزایش مقاصد گردشگری، سوق دادن گردشگران به سمت نقاط مختلف کشور و افزایش زیرساخت‌های گردشگری هر چه بیشتر برای رشد این مقوله تلاش کند و علاوه بر آن تلاش داشته نقاط دورافتاده و محروم را از طریق همین ابزار رونق ببخشد.

 

احداث یک هزار و 455 باب اقامتگاه بومگردی با 6 هزار و 925 تخت در روستاهای مختلف در اقصی نقاط ایران اسلامی مطابق آمارنامه رسمی معاونت گردشگری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در سال گذشته بر همین اساس شکل گرفت و موجب رشد این روستاها، جذب سرمایه توسط آن‌ها و اشتغال زایی در این نقاط شد که خود افزایش رفاه اجتماعی برای ساکنان آن و جلوگیری از مهاجرت را در پی داشت.

 

ایده گردش پول از طریق گردشگری و کشاندن این صنعت به نقاط محروم موجب شد از سیل مهاجرت به سمت کلان شهرها برای کسب درآمد و اشتغال کاسته شود و حتی مهاجرت معکوس به بسیاری از این روستاها صورت بگیرد و تأمین امکانات بسیاری از این روستاها برای دولت دارای توجیه شود.

 

در استان اصفهان می‌توان روستای تاریخی ابیانه در شهرستان نطنز، روستای کویری مصر در شهرستان خور و بیابانک، روستای کوهستانی چغیورت در شهرستان فریدونشهر و بسیاری از روستاهای دیگر را نام برد که به همین شکل مورد توجه قرار گرفته و رونق پیدا کرده‌اند.

 

ایجاد چند صد بلکه هزار جاذبه گردشگری جدید بعد از انقلاب یکی دیگر از کارهایی است که نظام برای رونق گردشگری به عنوان صنعت پاک انجام داده است. به عنوان مثال در استان اصفهان می‌توان احداث پیست اسکی افوس در غرب استان اصفهان با بازدید سالانه چند صد هزار گردشگر را نام برد که در چند سال اخیر احداث و سبب ایجاد ده‌ها شغل مستقیم و غیرمستقیم در این منطقه و جذب سرمایه در آن شده است.

 

البته هنوز پیوست‌های گردشگری به ویژه در مقاصد جدیدالتأسیس کامل نیست و به عنوان مثال امکان دارد روزانه ده‌ها خودرو از گردشگران به منطقه کویری مرنجاب در شهرستان آران و بیدگل برای استفاده از طبیعت کویر و زیبایی‌های آن سفر کنند اما بعد از گردش و تفریح بدون هزینه‌کرد در آن منطقه، آن جا را ترک کرده و تنها چیزی که برای آن منطقه به جا می‌گذارند زباله‌های خود و فرهنگ بی‌بندوباری باشد.

 

این پیوست‌ها باید تکمیل شود تا چرخه گردشگری منجر به نقطه مورد نظر رسیده و ساکنان نقاط گردشگری را بهره مند سازد اما همین که گردشگری ایران از چند شهر خاص مانند شهرهای شمالی کشور، شیراز، اصفهان، بندرعباس و تعداد محدودی شهر دیگر به هزاران جاذبه گردشگری جدید در اقصی نقاط کشور از جمله روستاهای محروم تعمیم پیدا کرده است نقطه مثبتی و امتیاز بزرگی برای نظام محسوب می‌شود.

 

احداث و بازسازی چهار هزار و 710 اقامتگاه شامل هتل، هتل آپارتمان، اقامتگاه بومگردی و غیره با مجموع 125 هزار و 275 تخت، احداث و بازسازی دو هزار و 361 واحد پذیرایی بین راهی و صدور مجوز فعالیت برای چهار هزار و 899 دفتر مسافرتی و 11 هزار و 841 راهنمای گشت مسافرتی نشان دهنده نگاه مثبت جمهوری اسلامی ایران به گردشگری است.

 

تنها ظرف چهار سال گذشته 20 هزار نفر در رشته‌های مرتبط با گردشگری مانند هتلداری در کشور فارغ التحصیل شده‌اند که تدارک این ظرفیت دانشگاهی نشان دهنده نگاه تخصصی ایران به گردشگری است هر چند شاید هنوز همه ظرفیت این بخش استحصال نشده باشد.

 

بدیهی است با ظرفیت کشور پهناور ایران و با استعدادی که نیروی انسانی این کشور دارد، صنعت گردشگری در ایران اسلامی هنوز به کمال خود نرسیده و هنوز فاصله زیادی با آن دارد اما سیاستگذاری‌ها و مسیری که گردشگری در آن قرار داده شده نشان دهنده آن است که اراده پرداختن و به کمال رساندن صنعت گردشگری در کشور وجود دارد.

 

گردشگری که می‌تواند تفریحی یا ورزشی باشد، می‌تواند مذهبی یا درمانی باشد یا حتی می‌تواند به منظور دیدار با دوستان و خانواده و یا هر دلیل دیگری صورت بگیرد.

 

نباید فراموش کرد گردشگری در کشوری که نام اسلام را یدک می‌کشد همچون کشور ما دارای الزامات خاصی است. پرس‌وجویی از ساکنان مناطق نمونه گردشگری و شهرهای گردشگر پذیری همچون قمصر کاشان بیان کننده این است که نباید با نگاه مطلق به رونق گردشگری به استقبال این مقوله رفت.

 

تفاوت گردشگری در کشوری مانند جمهوری اسلامی ایران با کشوری همچون ترکیه و مالزی در این است که کشور ما یک کشور اسلامی با فرهنگ غنی ایرانی اسلامی است و اساساً در چنین کشوری باید محدودیت‌های این فرهنگ نیز رعایت شود و به عنوان مثال اگر یک پایه گردشگری در ترکیه غمارخانه‌ها، کازینوها، مراکز لهو و لعب این چنینی و از این قبیل هستند در کشور ما نمی‌توان از این مدل گردشگری الگو گرفت بلکه باید گردشگری حلال مدنظر قرار گیرد.