یکشنبه 8 فروردین 1400
بازدید:
1119
به گزارش مرکز گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان ایران(ISTTA)مجسمه‌های غول‌پیکر سنگی در بستر دریا نصب شده‌اند و دور تا دور آن‌ها را جلبک‌های دریایی نپتون دربرگرفته‌اند. این جلبک‌ها به عنوان چمنزارهای بزرگ آبی شناخته می‌شوند و بخش مهمی از اکوسیستم دریا به شمار می‌روند.
گاه از نپتون‌ها با عنوان «ریه‌های اقیانوس» یاد می‌شود، چرا که می‌توانند مقدار زیادی اکسیژن تولید کنند. برای محافظت از اکوسیستم طبیعی قایق‌های گردشگران خارج از ناحیه متوقف می‌شوند تا لنگرهای آنان به این جلبک‌ها آسیب نزند و خطری نیز متوجه غواصان نشود.
انجام پروژه ساخت موزه دریایی با پشتیبانی شهرداری شهر کن چهار سال به طول انجامیده است. این مکان در دریای مدیترانه قبلا مملو از موتورهای خراب قایق‌ها و خطوط لوله بود که برای ایجاد موزه پاکسازی شده‌اند.
مجسمه‌های عظیم این پروژه که در عمق دو تا سه متری از سطح آب نصب شده‌اند دو رو دارند؛ طرفی که رو به ساحل است «قدرت و شکوه» را نشان می‌دهد، در حالی که طرف رو به اقیانوس نمایانگر وجه «شکنندگی و پوسیدگی» است.
از این هنرمند پیشتر پروژه‌های دیگری در زیر سطح آب اجرا شده است
جیسون دی کایرس تیلور، مجسمه‌ساز، این پروژه را نمادی استعاری از خود اقیانوس می‌داند: «آرام، قوی و با شکوه که در میان اکوسیستمی شکننده محصور شده است. اکوسیستمی که به طور مدام توسط فعالیت‌های انسانی تخریب و آلوده شده است.»
او اضافه می‌کند: «وقتی بحث حفاظت از محیط زیست دریاها می‌شود اکثر ما به فکر مرجان‌های بیرون آمده از آب می‌افتیم، در حالی که سایر مکان‌های زیر آب که کمتر به چشم می‌آیند به همان اندازه در معرض خطر هستند.»
موادی که این مجسمه‌ساز استفاده می‌کند به لحاظ شیمیایی خنثی هستند و هیچگونه آسیبی متوجه محیط طبیعی دریایی نمی‌کنند.
مجسمه‌ها دو تا سه متر در آب پایین برده شده‌اند تا به سطح بستر دریا برسند
سازنده این آثار می‌گوید هدف نهایی این است که این مجسمه‌ها سرانجام با رشد و ازدیاد گیاهان دریایی از نظر پنهان شوند.
بنا به گفته وی و بر طبق آمار یک دانشگاه محلی در اسپانیا، پروژه مشابه دیگری که او پیشتر در آب‌های سواحل قناری انجام داده سبب رشد ۲۰۰ درصدی جلبک‌های دریایی و احیای بیش از پیش اکوسیستم آبی شده است.
