کویر مصر یکی از جاهای دیدنی مصر در استان اصفهان است و یکی از زیباترین جلوه‌های طبیعت ایران و از محبوب‌ترین مقاصد اهالی طبیعت گردی و کویرنوردی محسوب می‌شود. این کویر زیبا، توسط رشته کوه‌هایی از جانب غرب، جنوب غرب و جنوب شرق محاصره شده است که بخشی از سلسله جبال کوه‌های فلات مرکزی ایران به حساب می‌آید. کویر مصر در گودال‌هایی طبیعی در کوهپایه‌های این کوه، تپه‌های ماسه‌ای زیبایی را تشکیل داده که هدف گردشگری و کویرنوردی قرار گرفته است. مردم مصر در سال‌های اخیر و به‌خصوص در ایام گردشگری، بیشتر به مشاغل مربوط به اسکان و خدمات به مسافران مصر می‌پردازند. شهرت کویر مصر زندگی آنان را نیز تغییر داده است؛ اما پیش از این، بیشتر به کشاورزی و دامداری مشغول بودند و در کنار کاشت زعفران و گندم، به پرورش شتر نیز اشتغال داشتند.

حدود ۱۰۰ سال پیش بنیان‌گذار روستای مصر فردی به نام یوسف بود که به شبانی و چراندن گوسفندان می‌پرداخت. عمر این روستا شاید بیشتر از یک قرن نباشد؛ اما همه آن را به نام مزرعه یوسف می‌شناختند تا آنکه قنات‌های روستا خشک و کم آب شد و یوسف را مجبور به حفر چاه با موتورهای دیزلی انگلیسی کرد. چند سال بعد از بهره‌برداری از این چاه، دوباره سفره‌های زیرزمینی آب پایین‌تر رفت تا اینکه یوسف چاه عمیق‌تری را در کویر مصر حفر کرد؛ به همین دلیل اهالی روستاهای هم‌جوار، این روستا را «چاه دراز» نامیدند.

کویر مصر در نزدیکی روستایی به همین نام در ۵۵ کیلومتری خور، در میانه راه دامغان به نائین و اصفهان واقع شده است. خانه‌های روستا در اوج سادگی و درست مانند خانه‌های سایر نقاط کویری ایران ساخته شده‌اند؛ دیوارهای گاه‌گلی، سقف‌های گنبدی و درهای چوبی که هرکدام هماهنگی خاصی با طبیعت کویر دارند. در کنار هر خانه، طویله کوچکی قرار دارد که اهالی در آن‌ها بوقلمون و بز و گاهی شتر نگه‌داری می‌کنند.

کویر زیبا است؛ اما به همان اندازه هم می‌تواند خشن و بی‌رحم باشد. تپه‌های شنی روان، خطر گزیدگی مار و عقرب، خطای دید در طول روز، تشنگی بیش از حد، گم‌شدن و... تنها گوشه‌ای از خطرات سفر شخصی و انفرادی به کویر هستند. بنابراین، کسانی که برای اولین بار به چنین سفری می‌روند، بهتر است از تور کویر مصر استفاده کنند که شامل لیدرهای حرفه‌ای، اقامتگاه بوم‌گردی، جاذبه‌های دیدنی و... می‌شود.

کویر مصر آب‌وهوایی گرم و خشک دارد و از همین رو در فصول گرم سال، هوای بسیار گرمی بر منطقه حاکم شده و با فرارسیدن فصول سرد، وضعیت آب‌وهوا معتدل می‌شود. به‌طور کلی، در طول روز به‌خاطر تابش نور خورشید، هوا گرم است و با تاریک‌شدن هوا، دما کاهش می‌یابد و هوا رو به سردی می‌رود.

با این اوصاف، بهترین زمان سفر به کویر مصر را می‌توان از آبان ماه تا اواسط اردیبهشت دانست؛ هرچند تماشای زیبایی‌ها و طبیعت بکر و آسمان پرستاره کویر مصر باعث شده است که در تمام ایام سال پذیرای طبیعت‌گردها باشد.

اکثر کسانی که به دل کویر می‌زنند، شب‌های کویر و کمپ‌زدن در طبیعت زیبای آن را از دست نمی‌دهند. با این حال، اگر به فکر کمپ‌زدن در کویر نیستید، می‌توانید از اقامتگاه‌های کویر مصر استفاده کنید که شامل اقامتگاه‌های سنتی و بوم‌گردی تا هتل‌های کویری می‌شوند. اغلب اقامتگاه‌های بوم‌گردی کویر مصر، خانه‌هایی بومی با معماری کاملا سنتی و کویری هستند که حس شیرین زندگی در کویر را برای مهمانان به ارمغان می‌آورند. از جمله هتل‌ها و اقامتگاه‌های کویر مصر می‌توان به هتل بالی، خانه سنتی تی دا، قلعه جندق، هتل بیاضه و... اشاره کرد.

وجود چاه آب عمیق، سرسبزی منطقه بیابانی و کشت درخت گز و... جهت جلوگیری از جابه‌جایی شن‌های روان، بلواری به عرض حدود ۵۰ متر در داخل روستا، وجود خانه‌های کویری و بازسازی آن‌ها جهت اسکان توریست، موتورسواری و شترسواری در کویر مصر و از همه مهم‌تر نیزارهایی وسیع و سرسبز در فاصله پنج کیلومتری روستای مصر و تپه‌های شنی اطراف آن، از جمله عواملی هستند که باعث رونق تور کویر مصر از تهران و شهرهای دیگر شده‌اند.

آسمان کویر چنان به شما نزدیک است که حس می‌کنید اگر دستتان را دراز کنید، می‌توانید ستاره‌ای از آن بچینید. این آسمان خیره‌کننده تنها موردعلاقه چشمان غیرمسلح نیست؛ چراکه ستاره‌شناسان هم می‌توانند در تمام فصول سال بدون هیچ مانعی در روستای مصر به تماشای ستارگان بنشینند. رمل‌ها اصلی‌ترین جاذبه کویر مصر هستند. پشته‌های شنی از ماسه روان که تا پشت دیوار خانه‌های روستایی سرک کشیده‌اند. تماشای وسعت رمل‌های زردرنگ در کویر مصر تجربه‌ای به‌یادماندنی‌ را برایتان رقم خواهد زد. 

از دیگر نقاط دیدنی این منطقه می‌توان به دریاچه نمک خور و کویر طبقه واقع در ۵۰ کیلومتری جاده خور طبس، روستای گرمه، روستای محمدآباد کوره گز، روستای عروسان، روستای فرحزاد، جاده کاروان گذر عروسان بیدستان، جاده آفرود ابراهیم زهرا، ریگ کله؛ چال سلکنون، نیزار مصر، دریاچه نمک سلکنون، تخت عباسی، تخت عروس و رمل‌های ماسه‌ای اطراف روستا اشاره کرد.

چال سلکنون در جنوب کویر بزرگ مرکزی ایران و در شمال روستای مصر واقع شده است و از جاهای دیدنی کویر مصر به حساب می‌آید. چال‌ها به مناطقی گفته که نسبت به مناطق اطراف دارای ارتفاع کمتری هستند و حالت فرورفتگی در زمین دارند. چال سلکنون نیز فرورفتگی زیبایی است که تپه‌های شنی آن را احاطه کرده‌ و منظره جالبی به وجود آورده‌اند. برای رفتن به چال سلکنون و دریاچه سلکنون باید از روستای مصر به طرف شمال بروید و پس از روستای فرحزاد، دو راهی چال سلکنون را در پیش بگیرید تا به دو راهی دیگری برسید که مسیر شمالی، شما را به چال سلکنون و مسیر شمال شرقی به دریاچه نمک سلکنون، تخت عروس و تخت عباسی می‌رساند. 

روستای بیاضه در بخش کویری اصفهان در ۵۰ کیلومتری جنوب شرقی خور قرار دارد و از نخلستان‌ها و آثار تاریخی تشکیل می‌شود. جالب اینکه در سفرنامه ناصر خسرو، به قلعه تاریخی بیاضه با بیش از هزار سال قدمت و معماری بناهای عصر ساسانی اشاره شده است. علاوه بر بازدید از قلعه، قدم‌زدن در نخلستان‌های سربه‌فلک‌کشیده نیز می‌تواند برای شما جذاب باشد. هتل روستای بیاضه که در بلندای کویر قرار دارد، به‌لطف نمای زیبا، آب‌نما و اتاقک‌هایش دل هر گردشگر داخلی و خارجی را می‌برد.

تخت عروس از زیباترین مناطق کویری ایران به حساب می‌آید که از بالای آن می‌توان تپه‌های شن روان، چال سلکنون، روستای مصر، تخت شور و در صورت مساعدبودن هوا، باتلاق‌های کویر مرکزی و کوه‌های دامغان را مشاهده کرد.

دیواره‌های شرقی و نیمه شمالی در اثر فرسایش به شکل پلکانی درآمده‌ و منظره‌ حیرت‌انگیزی ایجاد کرده‌اند. به‌واسطه بادهای شدید، سنگ‌ریزه‌های زیادی در بالای تخت وجود دارد. مردمان کویری به مناطق زیبا لقب عروس می‌دادند و چشم‌انداز زیبای بالای این تخت، علت نام‌گذاری این منطقه به تخت عروس بوده است.

دریاچه نمک سلکنون در شمال شرقی روستای مصر قرار دارد و آب آن از پساب‌ کشاورزی تامین می‌شود. در سال ۱۳۵۵ سیلی در منطقه مصر اتفاق می‌افتد که به‌تبع آن دریاچه بزرگی در این نقطه به وجود می‌آید و به همین دلیل به آن «سیل کنون» می‌گفتند؛ هرچند به مرور زمان به سلکنون تغییر یافت.

دریاچه نمک خور نیز بزرگ‌ترین دریاچه نمک فصلی ایران و یکی از بزرگ‌ترین منابع استخراج پتاس در جهان است که ۲۰۰۰ کیلومتر وسعت دارد. دریاچه پوشیده از اشکال پنج‌ضلعی نمک است که به‌دلیل اختلاف زیاد درجه حرارت روز و شب و شکسته شدن لایه نمک سطحی، رطوبت از لایه‌های زیرین خارج و این چندضلعی‌های نمکی تشکیل می‌شود.