به گزارش ایرنا، صنایع دستی نمادی از تاریخ و فرهنگ کشور است اما بسیاری از رشته های سنتی با ورود صنایع ماشینی و تغییرات اجتماعی برای ادامه حیات با تهدیدهای جدی مواجه شده است؛ اصفهان که به‌عنوان نخستین شهر ایرانی عضو شبکه شهرهای خلاق یونسکو (سازمان علمی، آموزشی و فرهنگی سازمان ملل متحد) و شهر جهانی صنایع دستی شده است حدود ۲۰۰ رشته صنایع دستی دارد اما برخی از این رشته‌ها در معرض خطر فراموشی و زوال هستند.
معاون صنایع دستی و هنرهای سنتی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اصفهان، مهم‌ترین دلیل از بین رفتن برخی از رشته‌های صنایع دستی را عدم کاربرد و بی‌میلی نسل جوان به یادگیری این هنرها دانست و گفت: بسیاری از این رشته‌ها در دنیای مدرن به‌دلایل مختلف کاربرد چندانی ندارند، زمانی که زندگی کشاورزی و سنتی حاکم بود، هنرهای دستی مانند «پالان‌دوزی» و «خورجین‌دوزی » به‌دلیل نیاز به این محصولات رونق داشت اما امروز این هنرها به تدریج منسوخ شده‌اند.
نورالله عبدالهی افزود: برخی از هنرهای صنایع دستی مانند قفل‌سازی نیز امروزه کاربرد زیادی ندارند زیرا قفل‌های دیجیتال و اتوماتیک جایگزین قفل‌های دستی شده‌اند با این حال، رشته قفل‌سازی سنتی توانسته است با تلاش و آموزش به سمت هنرهای تزیینی برود.
معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی اصفهان به احیای هنرهایی چون «زری‌بافی» و «مخمل‌بافی» اشاره کرد و گفت: این هنرها در دوره صفویه رواج داشتند و لباس‌های فاخر سلطنتی از این دستبافته‌های هنری تهیه می‌شد اما با ورود کارخانه‌های ریسندگی، این رشته به حاشیه رفت و در حال منسوخ شدن بود که با تلاش معاونت صنایع دستی در مرکز هنرهای سنتی ادیب و با آموزش و تولید احیا شد.
عبدالهی با بیان اینکه احیای هنر زری‌بافی یکی از دغدغه‌های اداره کل میراث فرهنگی اصفهان بود، تصریح کرد: با احیای آن، این هنر گرانبها جنبه تجملاتی و زینتی پیدا کرد و حتی به مرحله صادرات نیز رسیده است.
وی ادامه داد: بسیاری از رودوزی‌های سنتی نیز منسوخ شده بود اما اکنون در مرحله احیا قرار دارند هرچند برخی دیگر نیز به‌دلیل ورود پارچه‌های جدید به حاشیه رفته‌اند.