به گزارش ایرنا، جشن‌های بومی در سراسر کشور و بین اقوام مختلف پیشینه‌ای طولانی دارند. برخی از این مناسبت‌ها و جشن‌های آیینی به فراموشی سپرده شده‌اند و برخی دیگر هنوز زنده هستند. تیرماسیزه‌شو در مازندران یکی از همین آیین‌های بومی است که چراغ آن هرچند کم‌سو و اندک، اما همچنان در برخی مناطق کوهستانی و روستایی این استان روشن است.
این آیین بومی و زیبای مازندرانی‌ها چند سال است که با تلاش برخی دغدغه‌مندان و اهالی فرهنگ و هنر بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. «تیرماسیزه‌شو» یا «لالِ‌شو» هر سال در ۱۲ آبان ماه مصادف با ۱۳ تیر ماه تبری همراه با مراسم خاص لال‌بازی توسط جوانان برگزار می‌شود.
شب‌نشینی و تهیه خوراکی‌های بومی مانند نان محلی، بشت‌زیک، بادونه، حلوا، دشو و یک شیرینی ویژه این شب که «پیسِّه گِندِه» نام دارد، بخشی از سنت‌های این شب سنتی مازندرانی‌ها است. شبی که به بیان خاطرات و خوانش قصه برای کودکان می‌گذشت و در برخی مناطق استان نیز فال گردو و فال انار به برنامه‌های دورهمی‌ها پیوست می‌شد. فال ساده‌ای که بیشتر جنبه سرگرمی داشت؛ اگر گردو و انار سالم باشند خوش‌شانسی در پیش است.
اما مهم‌ترین بخش این مراسم سنتی، حضور شخصی به نام «لال» در خانه اهالی روستاها بود که با چند همراه و یک ترکه انار به منزل هم‌محلی‌هایش می‌رفت. همراهانش شعر ویژه این شب را می‌خواندند و «لال» هم تَرکه‌ای از درخت انار یا درخت توت که به آن «شیش» گفته می‌شود را به آرامی به سر اعضای خانواده می‌زد تا بلا از آن‌ها دور شود.