به گزارش روابط عمومی مرکز گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان ایران(ISTTA)، مراسم اختتامیه دوازدهمین دوره طرح ملی «ایران مرز پرگهر» عصر یکشنبه، ۶ اسفندماه در تالار شهید دهشور دانشکده علوم دانشگاه تهران با حضور جمعی از اساتید، مسئولان و دانشجویان برگزار شد.
غلام حیدر ابراهیم بای سلامی، عضو شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری در آیین این اختتامیه به ایراد سخنرانی پرداخت و گفت: یکی از مهمترین اولویت‌ها و رویکردهای مسیرِ دنیای جدید و مدرن در اقتصاد نوین، رویکرد به گردشگری و تحولی است که ما از ناحیه گردشگری به عنوان مهمترین صنعت جهان می‌توانیم شاهد باشیم.
او با بیان اینکه گردشگری بعد از نفت و پتروشیمی بزرگترین پدیده جامعه مدرن است که بیش از یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون نفر تا سال ۲۰۲۰ از مبدأ به مقصد در فرایند مهمانی و میزبانی آن قرار گرفته‌اند، گفت: باید به صورت جدی‌تر به پدیده گردشگری توجه شود. در استراتژی ملی و بین‌المللی این صنعت پر اهمیت است و از نظر تولید ثروت، اشتغال و کارآفرینی و رویکرد حفظ محیط زیست و پایداری بر بستر صنعت گردشگری در دنیا گسترش دارد.
وی با بیان اینکه از نظر راهبرد و برنامه‌ریزی در صنعت گردشگری ایران هنوز عقب و سردرگم است، گفت: مردم دنیا به دنبال تفاوت‌ها و امتیازها هستند. در سفر با هویت‌ها و میراث فرهنگی و نشانه‌های امتیاز کشورها آشنا می‌شوند. یک اروپایی در کشور خود عناصر صنعتی دارد اما زمانی که به ایران می‌آید می‌خواهد هویت‌های ایران را بشناسد. بنابراین وقت آن رسیده که در این زمان به نمادها و اشاره‌ها توجه کنیم. بسیاری از نمادهای ما در میراث فرهنگی نهفته است. ما یک کشور موزه بر سر چهارراه جهان و شهر موزه‌هایی هستیم که هیچ جای دنیا نمونه آن را نداریم.
بای سلامی با تأکید بر اینکه در هویت ملی نیاز به جامعه‌پذیری سیاسی و فرهنگی داریم، گفت: در فضای مجازی متوجه می‌شویم که کمتر به عناصر ملی توجه کردیم و امروز وارد یک عصر فراپست مدرن شده‌ایم که نیاز به خوراک‌های فکری و فرهنگی دارد. ما هویت ملی، دینی و تاریخی خود را در آینده زندگی می‌کنیم.
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش به عکس‌العمل‌هایی که در زمان پخش سرود ملی کشور در هر مناسبت وجود دارد اشاره کرد و گفت: در سرود ملی هر کشور برجسته‌ترین کلمات، نمادها و بالاترین آرزوها مطرح می‌شود بنابراین شنوندگان آن باید با احساس افتخار و عظمت و کرامت با آن برخورد کنند. ما هنوز سردرگمی داریم که پس از خواندن سرود ملی باید دست بزنیم یا صلوات بفرستیم. باید تکلیف‌مان را مشخص کنیم و به فرزندانمان بیاموزیم که به پرچم ایران و سرود کشورمان افتخار کنند.