خوزستان در طول تاريخ به نام های گوناگون ناميده شده است. واژه خوزستان به معنی سرزمين خوزاست. مورخان يونانی گفته اند كه در ناحيه خاوری شهر كنونی اهواز مردمانی به نام «اوكسی» ساكن بوده اند. اين واژه يونانی شده «اوژ» است که در زبان پهلوی به صورت «هووج» پهلوی بوده و اين اسم در فارسی به «هوز» تبديل شده است. بنابراين واژه های خوزستان و اهواز هر دو از كلمه های «خوز» و «اوز» كه عيلامی شده اوژ هستند گرفته شده اند. چندين بار در سنگ نبشته های داريوش هخامنشی، خوزستان «هووجه» و خوزستانی «هووجيه» ناميده شده است. اين واژه در فارسی «هوز» شده كه جمع عربی آن «اهواز» است. در گذشته های دور كه خوزستان جزيی از عيلام بود، «حالتا متی» يعنی سرزمين حالتام ها ناميده می شد. هخامنشيان چون با ايالت «اوژ» كه قسمتی از كهكيلويه امروزی را شامل می شده، هم جواربوده اند، عيلام را به نام«اوژ» می خواندند و به همين سبب در متن پارسی كتيبه های آنان نيز، هرجا كه سخن از اين سرزمين رفته به صورت «خوز» و «اوز» خوانده می شده است.