سایت گردشگری آذربایجان غربی - جاذبه گردشگری آذربایجان غربی
مشخصات جغرافیایی


آذربايجان غربی از نظر جغرافيايی بين 35 درجه 58 دقيقه تا 39 درجه و 47 دقيقه پهنای شمالی و 44 درجه و 2 دقيقه تا 47 درجه و 23 دقيقه درازای خاوری قرار گرفته است. آذربايجان غربی در شمال باختری ايران قرار داشته و از شمال به كشورهای جمهوری خود مختار نخجوان و ارمنستان، از باختر به كشورهای تركيه و عراق، از جنوب به استان كردستان و از خاور به استان های آذربايجان شرقی و زنجان محدود می شود. طول مرز آبی و خاكی اين استان با كشورهای همسايه، مجموعا 823 كيلومتر است. اين استان از طرف شمال نزديك به 135 كيلومتر، مرز آبی رودخانه ارس با نخجوان و ارمنستان و از طرف شمال و باختر نزديک به 488 كيلومتر مرز خاكی با كشور تركيه دارد. هم چنين از طرف باختر نزديك به 200 كيلومتر مرز خاكی با كشور عراق دارد. رود ارس مرز ايران و جمهوری های نخجوان و ارمنستان را در آذربايجان غربی در بر می گيرد كه از محل تلاقی قره سو به ارس، شروع و در محل به هم پيوستن آق چای به ارس خاتمه می پذيرد. بخشی از اين مرز طبيعی را درياچه ارس - كه در پشت سد ايجاد شده- و بخش ديگر را قزل قشلاق از طرف جمهوری نخجوان تشكيل می دهد. استان آذربايجان غربی طولانی ترين مرز داخلی را با استان آذربايجان شرقی دارد. اين مرز از پيوستن رود آق چای به ارس در باختر جلفا شروع شده، پس از عبور از خاور رود مزبور و قطع راه مرز به بازرگان و ناحيه ولديان خوی و راه آهن ايران - تركيه، درياچه اروميه را كه مرز طبيعی دو استان است، در جهت شمال باختری به جنوب خاوری پشت سر گذاشته، در جنوب درياچه، اين امتداد در جهت جنوب خاوری مسير زرينه رود «جغتو» از ميان مراغه و مياندوآب، چاراويماق هشترود و صايين قلعه و تكاب عبور نموده و در مرز زنجان خاتمه می يابد. مرز آذربايجان غربی و كردستان جهت باختری - خاوری داشته و از دره رود كلوی زاب کوچک شروع شده و پس ازعبور از ميان نواحی سردشت، بانه، بوكان، سقز و قطع شاخه های سيمينه رود و درياچه زرينه رود و عبور از جنوب تكاب در چهار طاق در نقطه اتصال سه استان زنجان، كردستان و آذربايجان غربی خاتمه می يابد. استان آذربايجان غربی كم ترين طول مرز را با استان زنجان دارد كه از طريق منطقه تكاب به ماه نشان از استان زنجان اتصال پيدا می كند و جهت آن شمال باختری - جنوب خاوری است و بيش تر اين ناحيه نيز از كوه های مرتفع پوشيده شده است. استان آذربايجان غربی که مرکز آن شهر تاريخی اروميه است، براساس آخرين تقسيمات كشوری استان آذربایجان غربی دارای 16 شهرستان اصلی با نام های تکاب، سیه چشمه(چالدران)، میاندوآب، اشنویه، خوی، شاهین دژ، نقده، بوکان، سردشت، ماکو، پیرانشهر، سلماس، مهاباد، پلدشت، چایپاره، شوط می باشد. اين استان در بر گيرنده شهرستان ها, شهرها, دهستان ها و روستاهای متعددی بوده
است.بر اساس آخرين سرشماری سراسری سال 1390کشور، جمعيت آن 3080576 نفر برآورد شده است.

اين بنا در كوچه طاق ، منشعب از خيابان 17 شهريور واقع است و به نظر ميرسد كه بين سالهاي 1210 ـ 1200 هجري قمري توسط « احمد خان بيگلر بيگي » حاكم مراغه ساخته شده است . بناي مسجد بصورت شبستاني ستوندار با پوشش طاق و گنبد است . پوشش اين مسجد ، متشكل از 9 گنبد كوچك است كه بر طاق ها و چهارستون مياني و جزرهاي ديواري قرار گرفته اند . كه ستونهاي مياني ، مكعب شكل هستند . طاق ها از آجر با ملات گچ و شالوده از سنگ و ديوارها از خشت ساخته شده اند و در دوره هاي بعد ، الحاقات زيادي به مسجد صورت گرفته است .
ادامه...
مسجد حجتيه در خيابان شيخ مهدي و در ضلع شمال شرقي دروازه سنگي واقع شده و اين نشانگر آن است كه كاملاً با بافت بازار قديمي در ارتباط بوده است و داراي بافت هم فرم بازار مي باشد . ازتاريخ دقيق ساخت مسجد اطلاع چنداني در دست نمي باشد ، ولي از لحاظ معماري آن مي توان به دوره قاجار استناد نمود و از نماي كلي مسجد چنين پيداست كه فضاي داخلي تغييري نسبت به ساخت اوليه نداشته است و فقط قسمت حياط و درب ورودي و منزل سرايدار به آن الحاق شده است . اين مسجد داراي پلان مربع شكل مي باشد و هشت گنبد به فرم لنبوه ( گردچين ) در اطراف و در مركز آن گنبد اصلي روپوش داراي كاربندي با آجر و نقاشي دارد و كاربندي نقاشي آن ، حول ستاره دوازده پر است كه خطوط داخل آن رنگ آميزي شده است . اين مسجد داراي چهارستون سنگي به فرم هشت ضلعي در وسط بنا بوده است . يعني هر يك از اظلاع چهارگنبد بر روي يك ستون سوار گرديده است . بناي فوق ، داراي كاربندي آجري زيبايي نيز در زير گنبدها مي باشد و در محراب زيباي آن دو رديف كتيبه از آيات قرآن كريم به خط زيباي ثلث در زمينه لاجوردي با رنگ سفيد به چشم مي‌خورد و اين محراب داراي سبك منبر چوبي عمومي مي باشد . مسجد حجتيه تك مناره مي باشد كه بافت آن همانند ساختمان مسجد از آجر پخته است و در ضلع شمال شرقي مسجد بنا گرديده است و داراي يك ورودي به پله هاي مارپيچ ( غلام گردشي ) از داخل مسجد مناره مي باشد ، ارتفاع مناره در حال حاضر 12 متر و قطر آن 3 متر مي باشد ، از قرار معلوم سر مناره ( سوزنه ) داراي معماري هم فرم  برج بوده و ريزش كرده است ، در حال حاضر يك گنبد فلزي پايه دار بر روي آن كار گذاشته اند . اين مسجد به علت نزديكي به بازار اغلب مورد استفاده كسبه بازار است و و در آن نماز جماعت ، مجالس ترحيم و عزاداري به مناستهاي مختلف برپا مي گردد .
ادامه...
مسجد جامع بوكان در بخش مركزي و قديمي شهر و در كنار تپه قديمي ،مشهور به تپه قلعه سردار و در ضلع شرقي سرآب كه از كوه فعل شكينه سرچشمه ميگيرد قرار گرفته است . اين اثر با طول و عرض 25*30 متر داراي شانزده گنبدكه بر روي نه ستون قرار گرفته احداث شده است . كه 6 عدد از اين ستونها ازسنگهاي آهكي تراشدار مربوط به بناي اوليه اثر مي باشد ولي چهار گنبد آجري وسه عدد ازستون ها با تيرآهن و روكش سيماني در گسترش بعديمسجد در سال 1345 ساخته شده اند . تاريخ تاسيس مسجد جامع 1310 هجري است ومعمار اين بنا مرحوم « علي اصفهاني » از معماران ماهر و چيره دست آن زمانبوده است . اين بنا در حال حاضر به عنوان محل برگزاري نماز جمعه بوكان مورداستفاده اهالي شهر قرار مي گيرد .
ادامه...
در نزديكي شهر بوكان در كنار روستاي حماميان مسجد قديمي و نسبتاًسالم حماميان و بقاياي مدرسه قديمي حماميان و وضوخانه كه هم اكنون قسمتي ازكلاسهاي آن سالم مانده ، قرار گرفته است . اين مسجد قبل از جنگ جهاني دومدر سال 1328 هجري بنا شده است و موسس آن مرحوم « محمود آقا ايلخاني زاده » ومعمار آن شادروان « معمارباشي مراغه اي » بوده است . بناي مسجد بابلانمربع شكل و بصورت تكگنبدي با مصالح سنگ لاشه اي در پي و آجرچهارگوش در بدنه و گنبد پوششي بصورت دو لايه با ظرافت خاصي بنا گرديده وبعد از احداث بناي مسجد واحدهايي تحت عنوان مدرسه متصل به بناي مسجد ساختهشده است .
ادامه...
این مسجد در اول خيابان طالقاني ـ چهارراه مركزي خوي مسجد مطلب خان در مركز شهرستان خوي بفاصله حدوداً 30 متري بازار قديمي و دركنار خيابان طالقاني در مجاورت چند مسجد قديمي قرار گرفته است . از روي شواهد معماري زمان ساختمان اوليه مسجد منسوب بدوره ايلخاني بوده كه بر اثر انهدام بنا احتمالاً در اوايل قاجاريه مجدداً بر روي بقاياي اصلي و قبلي ساختمان جديدي ساخته شده است . تاريخ ساخت بنا 1255 هجري قمري است ، موسس آن حاج مطلب خان بوده كه ظاهراً زرگر مخصوص نايب السلطنه عباس ميرزا بوده و خطاب خان به او داده شده است . ايوان ورودي مسجد طاق بلندي به ارتفاع حدود 25 متر دارد . اين مسجد از يك شبستان بزرگ روباز با پلان مربع كه دور تا دور آن از حجرات دو طبقه و شاه نشينهاي رفيع و ايراني عظيم تشكيل شده است . تمام مصالح بكار رفته در بنا از روي پي از آجر انتخاب شده و جبهه بيروني مسجد فاقد هر نوع تزئيناتي مي باشد و قسمتهاي داخلي ايوان وطرفين ورودي آن در آجر چيني با پس و پيش نمودن آجرها فرم خاصي بدان داده اند . در طبقه بالا و در چهار گوشه شبستان فضاهايي با نرده هاي چوبي براي نشستن زنان تعبيه شده و دسترسي به اين فضاها از طريق پله هايي كه در چهارگوشه بنا وجود دارد تامين شده است . از اين مكان همانند ساير اماكن مقدسه براي عبادت و انجام فرايض ديني استفاده مي شده است . از نماي ضلع غربي مسجد تعداد زيادي مغازه احداث شده و در ضلع شمالي و غربي نيز تعدادي مغازه و سرويس بهداشتي و منازل مسكوني و در ضلع جنوبي پاساژي ساخته شده است كه مي توانند در امر ارائه خدمات و ايجاد امكانات رفاهي براي بازديد گردشگران مفيد واقع شوند . این مسجد از یک شبستان بزرگ روباز با پلان مربع شکل که دورتادور آن را حجره های دو طبقه و شاه نشین های رفیع و ایوانی عظیم که در حال حاضر سقف پوشی فرو ریخته احاطه کرده است.مسجد مطلب خان دارای صحن بزرگی است که ساختمان فعلی آن طوری ساخته شده که سقف گنبدی با دیوارها و اجزای دیگر همخوانی ندارد و به نظر می رسد حسینیه یا تکیه ای را به مسجد تبدیل کرده اند.مصالح بکار رفته در بنا به طور کلی از آجر انتخاب شده و تمام جبهه بیرونی و درونی مسجد فاقد هر نوع تزئینی است . تنها در قسمت فوقانی شاه نشین ، بالای محراب و ورودی محراب شبستان با مقرنس درشت گچی تزئین شده است.قسمتهای داخلی و طرفین ایوان و ورودی آن در آجرچینی شکل خاصی گرفته و امکان دارد این آجرچینی برای جاسازی تزئینات بوده باشد که نا تمام مانده است.
ادامه...

مسجد ملاحسن در ضلع جنوبي خيابان انقلاب شهرستان خوي و تقريباً روبروي مسجد قديمي سيدالشهداء قرار گرفته است . يكي از وروديهاي مسجد بطرف خيابان ديگري بداخل بازار قديمي خوي باز مي شود . اين بناي تاريخي دربافت قديمي خوي واقع و اطراف آن مغازه ها و راسته بازار واقع شده است . مسجد در سال 1396 هجري قمري توسط حاج آقا حسن فرزند ملاحسن امام جمعه خوي در زمان قاجاريه ساخته شده است . ورودي اصلي مسجد از خيابان مذكور منشعب و با يك هشتي ورودي به شبستان را پيدا مي كند . سالن اصلي شبستان با سه فرش انداز و دو رديف ستون سنگي و به فرم هشت ضلعي مي باشد . در آجر چيني كاسه گنبدها با طرحهاي رسمي بندي جالبي كه از بهترين شيوه هاي آجرچيني معماري ايراني تبعيت نموده ، كار شده است . مسجد تا ارتفاع حدود 80 سانتي متر با سنگ و بقيه با آجر ساخته شده است . ستونهاي سنگي و چفت و وصل آنها بوسيله اتصالهاي سربي انجام گرفته شده است . در ضلع شرقي ورودي مسجد مناره آجري نسبتاً مرتفعي قرار گرفته كه مؤذنه آن داراي شش طاق نما با پنجره مي باشد .

ادامه...
مسجد جامع اروميه ازبناهاي نيمه دوم سده هفتم هجري قمري است. اين مسجد در وسط بازار قرار دارد و دارايصحن بزرگ و شبستان آجري وسيع است كه قسمت اصلي وسطيآن با گنبدي بلند پوشيده شده است. محراب مسجد از نظر گچبري و خطوط از زيباترين آثارهنري مغول بوده و ارتفاع آن 82/7 متر و عرض آن 48/5 متر است. البته محراب در سال676هجري قمري بدست استاد عبدالمؤمن تبريزي گچبري شده و شايد خود مسجد از اين تاريخقديمي تر باشد. مسجد در سال 1184 هجري قمري بدستور رضا قلي خان بيگلر بيگي ايل افشار و حاكم اروميه تعمير شده است. اين بنا در جنوب شرقي شهر اروميه واقع شدهاست و در حال حاضر در بين خيابانهاي اقبال مجاور مجموعه بازار قديمي محصور ميباشد. طول و عرض بنا 68×33 متر می باشد و  این بنا به همراه ساير اجزاء بافت قديمي شهر به ويژه بازار و راسته هاي آن از گزند حوادث مصون نمانده و بارها مورد مرمت و بازسازي قرار گرفته است. بطوريكه از بقاياي آثار باقي مانده مشهود است، بيشتر مناطق تجاري محدود به مسجد ( غير از بازار قديمي ) تخريب شده و به خيابان و مناره هاي نوساز تبديل شده است، مانند خيابانهاي اقبال، بعثت (عسگرآبادي)، مهاباد . این بنا به شماره 243 در تاریخ 15/9/1314 به ثبت ملی رسیده است.
ادامه...
مسجد جامع ارومیه با دو در ورودي به راسته سنگ تراشان و بازار عطاران راه دارد كه از صحن بزرگ آن منشعب مي شود. مسجد بارها مورد مرمت قرار گرفته و شامل آثاري از دوره هاي مختلف است:
ـ شبستان گنبددار قديمي كه در واقع هسته اوليه بنا را تشكيل مي دهد و حاوي كليه مشخصات معماري اسلامي است. به احتمال قريب به يقين اين بخش مربوط به دوره سلجوقيان ( قرن ششم به بعد ) است .
ـ داخل شبستان گنبددار محرابي است كه گچبري نفيسي دارد و در تاريخ 676 هجري قمري در زمان حكومت ايلخانيان با بهترين اسلوب ساخته شده است .
ـ چهل ستون قديمي متصل به شبستان گنبددار كه زمان ساخت آن جديدتر از شبستان اولي به نظر ميرسد و در خاكبرداري از كف آن مقداري اشياء شكسته متعلق به دوره ايلخانيان بدست آمده است . اين چهل ستون به خاطر صدمات وارده چندين بار مرمت شده است .
ـ حجره هاي قديم اطراف صحن مسجد كه به اوايل زنديه مربوط بوده و سنگ نوشته موجود، زمان احداث آن را تاريخ 1184 هجري قمري نشان مي دهد .
ـ قسمت هاي نوساز اطراف صحن كه به جاي بافت قديمي ساخته شده است و اكثراً متعلق به دو دهه اخير است. مصالح بكار رفته در اجزاء مختلف ساختمان مسجد نيز مقاومت است. شبستان گنبددار و چهل ستون با دو نوع مصالح ( قسمت تحتاني با سنگ و قسمتهاي بالايي از آجر ) احداث شده است .

از مهمترين عوامل تزئيني مسجد كتيبه هاي كوفي دور گنبد و گچبري محراب را بايد نام برد .

ادامه...

 

مسجد اعظم اروميه در خيابان بعثت (عسگرآبادي)، جنب بازار و ميدان گندم فروشان واقع است . اين مسجد كه قبلاً به نام مسجد « بازارباش » نيز خوانده مي شد، داراي شبستان و صحن داخلي مستطيل شكلي است كه در وسط آن، گنبد اصلي بر روي هشت پايه و ستون كه از مرمر سفيد كار شده، قرار دارد. قسمت پايين گنبد سرتاسر شيشه اي و نورگير است بخش عمده نور داخل مسجد از اين پنجره ها تامين مي شود . در پايين پنجره ها كاشي هاي جالبي به كار رفته است كه با آيات قرآني به صورت نوار با سبك اسليمي ( گل و بوته ) تزئين شده است. در چهار گوشه سقف مسجد، چهار گنبد كوچك هشت ضلعي تعبيه شده كه بدون پايه و ستون است. محراب مسجد نيز با كاشي هاي الوان و آيات قرآن بطرز بسيار بديع و جالبي تزئين شده است. از طرف ميدان گندم فروشان و بازار مسجد داراي دو در ورودي است كه بر بالاي هر كدام مناره‌اي است كه با گلدسته و كاشيهاي لعابي سبز و زرد تزئين يافته است. اين درهاي چوبي بي‌نهايت استادانه ساخته شده اند بر روي يكي از درهاي ورودي ( در سمت راست ) ضمن تزيين با كاشي هاي لعابدار جمله « الله جل جلاله » و در سمت راست آن جمله « محمد رسول ا... » بكار رفته است و در بالاي در ديگر مسجد به ترتيب نام امامان معصوم با زمينه لاجوردي و به رنگ سفيد نوشته شده است. در قسمت بالاي ده پنجره اي كه به طرف ميدان گندم فروشان باز مي شود نيز نواري از كاشي تعبيه شده كه آياتي از قرآن مجيد برآن نوشته شده است. همچنين در وسط و بالاي اين نوار نوشته « مسجد اعظم » قراردارد و در قسمت پايين آن تاريخ بازسازي مسجد ديده مي شود که در تاريخ 1392 هجري قمري برابر با 1351 هجري شمسي مسجد بازارباش به اهتمام مسلمانان تجديد بنا شد و مسمي به « مسجد اعظم » گرديد .

ادامه...
اين مسجد در خيابان امام و در امتداد راسته غلامخان كه قسمت مهمي از بافت قديمي شهر را شامل مي شود ساخته شده است . اين بنا يكي از آثار زيباي دوره قاجاريه محسوب مي شود كه سازنده آن « عبدالصمدخان » پدر آقاخان و جد عظيم السلطنه سردار مي باشد كه شخص اخير در سال 1330 هجري قمري آنجا را مرمت نموده و در سال 1331 هجري قمري ساعت بزرگ مسجد را در بالاي ورودي آن نصب كرده است . محراب مسجد داخل يكي از طاق نماهاي ضلع جنوبي شبستان قرار گرفته است كه با كاشيهاي هفت رنگ به زمينه زرد با نقوش گل و بوته و با رنگهاي آبي، صورتي، سفيد و قهوه اي داخل يكي از از طاق نماهاي كم عمق ساخته شده است و سوره مباركه آيت الكرسي در داخل يكي از حاشيه هاي دور محراب نوشته شده است و در بالاي قوس محراب در يك كادر مربع شكل اسامي ا... ، محمد، علي، فاطمه، حسن و حسين نوشته شده است . يك حاشيه باريك گچبري نيز در دور محراب وجود دارد . نور شبستان بزرگ از دو ضلع شمالي و جنوبي ساختمان تأمين مي گردد كه پنجره هاي اصلي در ضلع شمالي در پنج طاق نماي بزرگ كه داراي عمق مناسبي هستند ، تعبيه شده اند و هر طاقنما بوسيله يك تيغه باريك بدو قسمت تقسيم شده كه در هر قسمت يك پنجره نصب كرده‌اند، پنجره هاي شبستان در اصل چوبي بوده كه در بالاي آنها نورگيرهاي كوچكي ( روزن ) وجود داشته است ولي اخيراً پنجره ها را تعويض نموده اند و بجاي آنها پنجره آهني نصب كرده اند كه در نتيجه روزن ها نيز مسدود شده است . در انتهاي شبستان يك فرش مسجد را با تخته كوبي بصورت بالكن جهت استفاده زنان در آورده اند، بر روي چوب نرده بالكن تزئينات جالبي شامل كادربندي منظم بصورت اشكال هندسي ترنج و گل و بوته نقاشي كرده اند . در سالهاي اخير تعميرات و تغييرات زيادي را بر روي نماي بيروني اين مسجد شاهد بوده ايم كه تقريباً با سيماي زمان ساخت تفاوتهاي زيادي دارد . این مسجد به شماره 1338 در تاریخ 11/4/1375 به ثبت آثار ملی رسیده است.
ادامه...
اين مسجد بفاصله كمي از مسجد سردار و متصل به مدرسه قديمي هدايت در كنار كوچه امير نظمي واقع در خيابان امام قرار گرفته است . مسجد مناره بنايي است كه در دوره قاجاريه توسط دو نفر از خوانين اروميه به نامهاي « حاجي علي يارخان » و «حاجي يداله خان اميرنظمي افشار» ساخته شده است . مسجد مناره داراي زيرزمين و يك سالن مرتفع مي باشند كه از بيرون دو طبقه به نظر مي رسد. قسمت تحتاني يعني زير زمين مسجد با سنگهاي نسبتاً منظم ساخته شده است و از اين قسمت به بالا مصالح بكار رفته از آجر انتخاب گرديده است، پوشش سقف زيرزمين در سال 1355 توسط هيات امنا از چوبي به تيرآهن تبديل شد ولي پوشش سقف و ستون‌هاي سالن اصلي از چوب مي باشد كه حالتي شبيه مساجد قديمي بناب و مراغه را دارد. البته از نظر حجم و ظرافت كار از آنها كوچكتر و ساده تر مي باشد . در گوشه جنوب شرقي مسجد مناره بلندان قرار گرفته كه از نظم و دقت كاري خوبي برخوردار مي باشد . در حاشيه انتهايي نماي خارجي با يك باند كاشيكاري شده از جنس كاشي هاي هفت رنگ روبرو مي‌شويم كه زيبايي خاص به نما بخشيده است . این مسجد به شماره 1343 در تاریخ 16/9/1376 به ثبت آثار ملی رسیده است.
ادامه...
مسجد سني ها در حال حاضر از ضلع شمالي، غربي و جنوبي مشرف به خيابان مي باشد و از ضلع شرقي متصل به املاك غير مي باشد و فعلاً نيز اين مسجد در مركز شهر اروميه قرار دارد. مناره اين مسجد با ارتفاعي حدود 20 متر با قطر 20/2 متر و با پله هاي مارپيچ كه از ارتفاع 3 متري كف مسجد شروع مي شود، احداث شده كه در محور وسط استوانه، مناره چوبي كلفتي با قطر 20 سانتيمتر كار گذاشته شده كه پله هايي دور اين محور كار شده اند و لبه هر پله يك چوب چهارتراش تعبيه شده است. پوشش انتهاي مناره بصورت شيرواني گنبد مانند با چوب مي باشد، دور تا دور بدنه بيروني مناره داراي تزئينات آجري و آجرهاي لعابدار مي باشد كه بصورت هنرمندانه رسمي بندي شده است. مسجد امام شافعي در سال 1328 هجري قمري به همت « حاجي شريف افندي » از علماي بزرگ كه به كار تجارت مشغول بوده احداث گرديده است اين مسجد در سال 1357 هجري شمسي كلاً تخريب مي گردد و فقط مناره آن حفظ مي‌شود و در جاي مسجد قبلي، مسجد نوساز با مصالح تيرآهن و آجر احداث مي‌گردد كه هم اكنون اين مسجد محل برگزاري نماز جمعه مسلمانان اهل تسنن شهر اروميه مي باشد. مناره موجود مسجد سني ها به قدمت 90 ساله در كنار بافت مسجد تازه احداث شده بصورت سالم و دست نخورده باقي مانده است . مناره مسجد امام شافعي با شماره 1366 در تاریخ 7/7/1381 به ثبت آثار ملی کشور رسیده است.
ادامه...
این مسجد در شمال شرقی روستای "چورس" از توابع  چایپاره شهرستان خوی قرار دارد. این روستا در هفت کیلومتری جنوب شرقی بخش قره ضیاالدین و شمال شرقی شهرستان خویواقع شده است.
نقشه مسجد به شکل مربع است. مسجد صحن ندارد و شبستان آن دارای چهار ستون سنگیتراشیده با سر ستون هایی با نقش ساده است. پوشش سقف مسجد به صورت طاق و گنبد است. محراب مسجد با اندود گچی به شکل ایوان که در دو طرف آن دو طاق کوچک وجود دارد، دیدهمی شود. مصالح عمده به کار رفته در این بنا سنگ و آجر است. نمای بیرونی مسجد درچهار ضلع آن دارای طاق نماست.
ادامه...
این مسجد در کوچه امیر دیوان شهرستان خوی قرار دارد و از مساجد آباد و دایر اینشهر به شمار می رود. مساحت ساختمان مسجد در حدود چهار صد متر مربع است. سقف اینمسجد بدون ستون چوب پوش است، همین امر یکی از ویژگی های معماری این مسجد محسوب میشود. بامی  شیروانی سقف آن را می پوشاند.این مسجد دارای ایوانی با چهار ستون چوبی است. سر ستون ها کنده کاری شده اند. ستون های ایوان و رواق مسجد را به سه قسمت تقسیم کرده است. در وسط ستون ها این جملهدیده می شود:" از برکات حضرت مستطاب اجل مولانا الحاج شیخ عبدالوهاب النمازی دامهبرکاته" که شاید تاریخ بنا یا تعمیر و یا بازسازی بعدی آن است.در بنای مسجد از چوب، سنگ و آجر استفاده شده و بعد از پی ها، آجرها با ملاط آهکو شن روی هم چیده شده اند.از جمله تزیینات این بنا گچ بری ساده ای است که در سراسر دیوارها با خطوط موازیبه اندازه تقریبی پنجاه سانتی متر به چشم می خورد. همچنین در و پنجره بزرگ مسجد بهسمت حیاط، دارای کاشی کاری زیبایی با آیات قرآن مجید است.

معمار ساختمان بیشتر ذوق و هنر خود را در برپایی طاق نما و تزیینات آجری پایه ها و هلال در مسجد انجام داده است. بالای این در، لوحه ای به ابعاد تقریبی 90×60 سانتی متر دیده می شود که حاوی نوشته هایی در چهار ستون است و متاسفانه به خاطر فرسایش آن خوانده نمی شود. در این مسجد، سنگی به نام "داش آغلیان" وجود دارد. این سنگ در محفظه ای نگهداری می شود و مورد احترام و زیارت مردم است.

ادامه...
این مسجد قاجاری در بخش مرکزی شهرستان خوی، در ضلع شمالی خیابان انقلاب قراردارد. ساختمان مسجد شامل شبستانی یک طبقه با سه فرش انداز و یک راهروی ورودی است. ترکیب و تناسب تالار و دالان ورودی  بسیار هماهنگ و تزیینات آجری در داخل گنبدهایسقف و گوشواره های مربوطه بسیار جالب توجه است. این مسجد هشت ستون تراشیده سنگی وپانزده طاق گنبدی شکل دارد. در ساختمان مسجد از دو نوع مصالح استفاده شده، تاارتفاع شصت سانتی متری از سنگ و از این قسمت به بعد با آجر ساخته شده است. این مسجد دارای تزیینات آجری در گنبد، سقف و گوشواره هایی با طرح لوزی مدور،ستاره و رسم تزیین های هندسی است. در سنگ نوشته ای که در انتهای ورودی مسجد نصبشده، ترکیب "یاغفور یا وودود" دیده می شود که با احتساب حروفابجد برابر 1323 هـ. ق است و تاریخ خود سنگ نوشته اول رمضان1327 هـ. ق را نشان میدهد.
ادامه...
وستاي اوغول بيگ در پنج كيلومتري شمال شهرستان تكاب واقع شده است . اين روستا مركز دهستان افشار از بخش مركزي مي‌باشد و داراي آثار تاريخي متعدد و ارزشمند مي‌باشد . مسجد جامع روستاي اوغول بيگ بنا به دستور يكي از خوانين محل در سال 1332 هجري قمري همزمان با احداث مسجد جامع شهر تكاب ساخته شده است . ورودي مسجد با طاق نماي آجري و دالاني بطول سه متر به حياط سنگ فرش شده ارتباط دارد . نماي بيروني شبستان مسجد با ايوان آجري و چهارستون مدور آجري جلب نظر مي نمايد . فضاي داخلي مسجد نيز دو شبستان و محرابي ساده با پوشش گنبدي احداث شده است . فضاي داخلي با گوشواره هاي ظريف و رسمي بندي زير گنبد جلوه اي خاص به بنا بخشيده است . در چهار طرف گنبد پنجره هاي كوچك و مستطيل شكلي وجود دارد كه با سنگهاي مرمر سفيد پوشانده شده اند و روشنايي لازم داخل مسجد را تامين مي كنند .
ادامه...
زيباترين و جالبترين اثر تاريخي بجاي مانده از دوران صفوي در منطقه غرب و شمال غرب ايران مسجد جامع مهاباد يا مدرسه شاه سليمان مي‌باشد كه اكنون در قلب شهر قرار گرفته است و خطبه هاي نماز جمعه شهر در آن برگزار مي شود ، اين مسجد كه اساساً به عنوان مكان تعليم علوم ديني آن زمان در شهر مهاباد كه قديمي ترين و متمركزترين شهر منطقه بوده بوجود آمده است در زمان شاه سليمان صفوي و فرمانروايي تنها سلطان و حكمران نيكوكار منطقه كردستان يعني بداق سلطان ساخته شده است . ( بداق سلطان از نوادگان صارم بيگ و فرزند شيرخان مي باشد ) كه زمان ساخت اين مسجد زيبا به سال 1809 هجري قمري بر مي گردد كه مساحت كلي اين مسجد با حجره هاي رو به حياط و يك سردر ورودي و يك حوضخانه در ضلع جنوبي 1259 متر مربع است . شبستان زيباي آن كه مقدمه اي بر شبستان مسجد وكيل شيراز است داراي ده ستون سنگي نخودي رنگ است كه ارتفاع هر يك از آنها 60/2 سانتي متر است و بصورت يك پارچه و دو پارچه قرار دارد و سقف سرستونها مربع و طول هر ضلع هفتاد سانتي متر است و غير از پايه هاي مسجد و اين ستونها و كف حجره هاي بيروني كه از نوع سنگهاي ذكر شده (نخودي رنگ) پي ريزي شده اند و بقيه بنا كلاً از آجر قرمز چهارگوش و ملات و گچ وش و غيره است .پشت بام اصلي مسجد را هيجده گنبد آجري نيم كره اي پوشانده كه سابقاً با ناودان هاي سنگي آبريز آن ميسر شده بود . محراب آن در بخش شمالي قرار دارد و طبقه دوم آن كه بخشي جزئي را شامل مي شود ويژه نماز گزاران زن است كه با بخش اصلي تفاوت كلي دارد . صحن حياط مشتمل بر حجره هاي متعدد است كه قرينه ورودي آن را حوضخانه اي زيبا تشكيل مي داد ، اما متاسفانه بر اثر سهل انگاري گنبد و طاق اين حوضخانه به كلي از بين رفته بود كه در چند سال اخير مجدداً به همان فرم و شكل اوليه بازسازي شده است .
ادامه...
مسجد سيدالشهدا كه در ضلع شمالي خيابان انقلاب و متعلق به دوره قاجار است و مسجد سبزه ميدان كه قدمت آن به دوران صفوي مي رسد از ديگر مساجد تاريخي اروميه محسوب مي شده است.
ادامه...

 
استان آذربایجان غربی از صنایع دستی هنرمندانه و با ارزشی برخوردار است. وجود قوميت های مختلف ترک، کرد، ايلات و عشاير و روستاهای متعدد در اين استان سبب شده که صنايع دستی شهری و روستايی از گذشته‌های بسيار دور در اين منطقه متداول باشد. هر يک از شهرستان های منطقه به صنعت خاصی شهره هستند ضمن آن که برخی از صنايع مانند قالی بافی و گليم بافی و جاجيم بافی تقريبا در تمام نقاط استان رواج دارد. پولک دوزی يکی از هنرهای دستی زيبای شهرستان بوكان و مهاباد است و شاهين دژ و تكاب از نواحی عمده بافته های داری (قالی، گليم، جاجيم و...) در استان آذربايجان غربی به شمار می آیند. نوعی قلاب دوزی شبيه آن چه در رشت جريان دارد در مهاباد نيز رايج است اما شباهتی بين توليدات اين دو شهر وجود ندارد. بافتن برک (به طرز محلی)، بافتن شال كمر پشمی و باشلوق نیز از صنايع دستی نقده محسوب می شوند. وجود روستاها و عشاير متعدد باعث تنوع صنايع دستی در نقده شده و صنایع عشایری در این خطه رواج کامل دارد. در اروميه علاوه بر صنايع مختلف، ساخت مصنوعات چوبی از هنرهای با ارزش دستی به شمار می آید. در گذشته های نه چندان دور كوزه ‌گری بدون چرخ و صرفا به وسيله دست كاری بود كه افراد زيادی از ايلات و عشاير منطقه آذربایجان غربی با آن آشنا بودند و به آن اشتغال داشتند ولی امروزه كوزه ‌گری تنها با چرخ آن هم در روستای فرحزاد به عنوان مركز صدور انواع كوزه رواج دارد. بادش بافی نيز از صنايع دستی کهن ايلات آذربايجان غربی است. بادش لوله ای بافته شده از پشم است كه ازمچ پا تا زانو را می ‌پوشاند و بندی هم در زير كف پا دارد. بادش مخصوص مردان است و آن را معمولا از روی شلوار می پوشند. اين صنعت هنوز هم در ميان ايلات آذربايجان رواج دارد. انواع صنايع دستی استان از قبيل قالی بافی، گليم بافی، جاجيم بافی، سراميک سازی، كنده كاری روی چوب، چرم سازی، مجسمه سازی، گيوه بافی و علاوه بر آن ها پيراهن بافی، كوزه گری، سبد بافی، سجاده بافی و بافت چادرهای كتانی، پارچه‌های دستی، صنايع چوبی تزيينی مانند انواع مجسمه‌های حيوانات، ‌وسايل بازی شطرنج، تخته نرد، جعبه و ميز آرايش بانوان و نقاشی روی چرم دارای معروفيت ملی است.

ادامه...
در جای جای استان آذربایجان غربی می توان ایل ها و عشایری را دید که علاوه بر ایفای نقش با اهمیت اقتصادی، حافظ آداب و رسوم، جلوه های خاص زندگی اجتماعی، لباس های محلی، غذاهای مخصوص، شعرها و ادبیات خاص خود هستند و به همین دلیل از جاذبه های منحصر به فرد اجتماعی این منطقه به شمار می آیند. در بیش تر شهرستان های منطقه؛ ایل ها و عشایر به شیوه موروثی از اجداد خویش مشغول زندگی روزمره خود هستند غافل از آن که شیوه معیشت آن ها به قدری برای دوست داران جاذبه های اجتماعی دل نشین و دست نیافتنی است که حاضرند به خاطر مشاهده این شیوه زندگی به خود زحمت سفر دهند.
ادامه...
استان آذربايجان غربی يكی از مناطق كوهستانی كشور ایران است و آب و هوای متنوعی دارد که سبب ایجاد جاذبه های طبیعی متعدد شده است. استان آذربايجان غربی بیش تر تحت تأثير جريان هوای مرطوب اقيانوس اطلس و دريای مديترانه است، ولی در برخی از ماه های زمستان، توده هوای سردی از اطراف شمال، هوای مديترانه ای آن را متأثر كرده و موجب كاهش قابل توجه دما می شود. البته علاوه بر جریان هوایی عوامل ديگری مانند ازتفاع مكان، جهت كوه ها، وزش بادها و دوری از دريای آزاد نقش مهمی در ميزان دما و ريزش های جوی دارد. به طوری كه آب و هوا را در وضعيت حد فاصل آب و هوای سواحل دريای مازندران واقليم نيمه صحرايی داخلی قرار می دهد. در فصل زمستان ارتفاعات و نواحی بالاتر از 3000 متر در زير قشر ضخيمی از برف فرو می روند و قله كوه ها، اين برف را تا سال بعد محفوظ نگه می دارد. هم چنين در دامنه های بين 1000 تا 2000 متری كه از بادهای تند شمال محفوظ مانده است نيز به مقدار كافی باران می بارد. محصور بودن این استان با ديواره ای از کوه ها سبب شده كه درياچه اروميه به عنوان يكی از شش حوزه آبريز مهم كشور به حساب آيد.آب های حاصل از ذوب برف های ارتفاعات مرتفع و برف گیر این استان که هم مرز کشور ترکیه است، در دره های منطقه به صورت رودخانه های متعدد جريان می يابند. این آب ها به سه حوزه عمده تقسيم می شوند: 1- درياچه اروميه كه حدود 1267 متر از سطح دريا ارتفاع دارد و در درازای 130 كيلومتر، آب ارتفاعات باختری را به سوی خود جذب می كند. 2- شكاف وگسل عظيم نزديک خوی كه كليه آب های شمالی را به جنوب ارس هدايت می كند. 3- آب های سردشت (زاب كوچک) با درازای تقريبی 1000 كيلومتر كه توسط دره رود كلوی به سوی دجله سرازير می شود. (رودخانه سردشت با درازای تقريبی 100 كيلومتر، شيبی برابر 560 متر دارد و در مقايسه با رود ارس از سرعت فوق العاده ای برخوردار است)در فصل تابستان سراسر آذربايجان غربی از وزش بادهای باران آور بی بهره می ماند، ولی آفتاب درخشان همراه با رسيدن ميوه ها و برداشت غله فضای پرنشاطی را با نسيمی ملايم فراهم می آورد. اين نسيم ملايم در زبان محلی به نام «مه ییلی» و در برخی از نقاط به نام «باد مراغه» مشهور است. از نيمه تابستان همراه با وزش باد شمالی، از گرمای هوا به شدت كاسته می شود. باد خنک شمالی در هر منطقه به نام ناحيه شمالی همان منطقه مشهور است. گاهی در تابستان باد گرمی از سمت جنوب، استان را تحت تأثير قرار می دهد كه در اصطلاح محلی به نام باد سفيد (آغ ييل) مشهور است. اين باد در اواخر زمستان باعث ذوب برف ها می شود و در تابستان بر شدت گرمای هوا می افزايد. با تمايل خورشيد به طرف جنوب و كوتاه شدن روزها، هوای پرفشار به پايين حركت می كند و هوای كم فشار به تدریج جايگزين آن می شود و بادهای باران آور باختری جايگزين بادهای شمالی می شود. اين بادها در فصل پاييز و زمستان پس از عبور از روی اقيانوس اطلس و دريای مديترانه و جذب رطوبت آن ها،‌ در برخورد با كوه های مرزی، سبب ريزش برف و باران فراوانی می شوند كه منبع و سرچشمه دايمی رودهای نسبتا منظم حوزه آبريز درياچه اروميه، ارس و دجله به شمار می آیند. وضع هوا در تابستان در شهرهای مختلف؛ گرم و در زمستان سرد است. در اروميه فصل تابستان نسبتا گرم و زمستان هوا سرد است. در مهاباد فصل تابستان خشک و طولانی و زمستان بسيار سرد است. در نقده هوا نيمه مرطوب، تابستان ملايم و زمستان سرد است. كوه ها در میزان بارندگی های استان آذربايجان غربی دارای نقش پراهميتی هستند. رشته کوه های این استان به صورت ديواری در جهت شمال و جنوب خاوری امتداد يافته است. گرچه اين كوه ها مانع نفوذ كليه ابرهای باران زای حوزه اقيانوس اطلس و مديترانه به ايران و آذربايجان غربی می شوند ولی در عوض منبع سرشاری از نزولات جوی را به صورت برف ذخيره می كنند كه باعث به وجود آمدن رودهای پرآب و فراوانی می شوند. نقشه خطوط هم باران استان نشان می دهد كه سه واحد جغرافيايی متمايز از نظر ريزش نزولات جوی در اين استان وجود دارد كه عبارتند از: حوزه باختری درياچه اروميه كه از باختر به خاور از ميزان نزولات باران كاسته می شود. حوزه شمالی درياچه اروميه تا رود ارس كه از شمال درياچه به طرف رود ارس به تدريج از ارتفاع زمين كاسته می شود و ميزان بارش نيز كاهش می يابد. حوزه جنوبی درياچه اروميه كه سرچشمه شاخه های اصلی سيمينه رود، مهاباد رود، زرينه رود و قزل رود است و دارای ميزان بارش بالای 600 ميلی متر است. پرآب ترين رودخانه های استان نشان می دهند كه ميزان بارندگی به ويژه ريزش برف در مناطق كوهستانی به مراتب بيش تر از ميزان بارندگی در شهرها و مناطق جلگه ای است. به طوركلی متوسط بارندگی ساليانه در استان 400 - 300 ميلی متر است كه با توجه به متوسط بارندگی در ساير نقاط ايران (حدود 280 ميلی متر) در شرايط بهتری قرارگرفته است. پرباران ترين فصل سال در این استان، تابستان و در شهریورماه است. دوره بارش در اروميه از اواخر مهرماه و اوايل آبان ماه شروع می شود و خرداد ماه خاتمه می يابد. بیش ترین میزان بارندگی در اسفند و فروردين ماه است. اين دوره در مهاباد بين آبان تا ارديبهشت و در مياندوآب از آبان تا خرداد ماه است.
ادامه...
مرکز گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان ایران
تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به مرکز گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان ایران می باشد و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.
Copyright ©2018 istta.ir All rights reserved. Powered & Designed by WebTakin.ir , Graphic by Yousefi
logo-samandehi