واژه اردبيل؛ واژه ای اوستايی است كه از دو كلمه آرتا ( مقدس ) و ويل ( شهر ) به معنی شهر مقدس تركيب شده است. اين استان در شمال غرب ايران واقع شده و حدود يك درصد از مساحت كل كشور را در بر مي گيرد. اين خطه با اهميت از كشور ايران؛ در برگيرنده جاذبه هاي فرهنگي, اجتماعي, طبيعي و تاريخي متعددي است و با دارا بودن اقتصاد پررونق كشاورزي و دام داري و وجود منابع معدني غني در شمار مناطق بااهميت و پر رونق ايران است. وضعيت خاص زمين شناسی و توپوگرافی منطقه؛ باعث ايجاد چشم اندازهاي طبيعی وجذابي شده كه نشان از غنای طبيعی منطقه دارد. استان اردبيل به لحاظ ژئوتوريستي در بر گيرنده بالاترين درياچه آب شيرين جهان درقله سبلان است. سبلان خود به تنهايي شكوه دشت های سبز، عظمت اقتدار و برف پوش آبی های دوردست آسمان را به نمايش مي گذارد كه در دامنه هاي آن مي توان كمياب ترين چشم اندازهاي اجتماعي و فرهنگي را ديد. در سبلان بهار به بهار می توان نظاره گر گر ايل بود كه برای نفس كشيدن و برای دست ساييدن به خاک سبلان و برای دويدن در پی گله های گوسفندان و برای شنيدن هياهوی بی تاب زنبوران عسل و برای استشمام عطر گل های رنگارنگ وحشی و برای سلام دادن به سبلان می آيند. بيش تر جمعيت استان؛ آذری زبان هستند و ميهمان نوازی و رعايت آداب و رسوم خاص آذری ها از ويژگی های مردم استان است.