سایت گردشگری آذربایجان شرقی - جاذبه گردشگری آذربایجان شرقی
صنایع و معادن


صنايع استان آذربايجان شرقي به دو دسته صنعتي و سنتي تقسيم مي شود. اين استان به لحاظ ساختار اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، يکی از كانون های مهم صنايع دستی ايران به شمار می آيد. آذربايجان شرقی يكی از قطب های مهم صنعتی كشور است و استقرار صنايع بزرگی چون ماشين سازی و تراكتور سازی سبب شده است كه اين كانون مهم از اهميت ويژه ای برخوردار شود. تعداد زيادی کارخانه های ماشين سازی در انواع مختلف، پارچه بافی، نساجی و وجود پالايش گاه تبريز به رونق صنايع اين منطقه کمک شاياني کرده اند. درمناطق شهری استان، با وجود توسعه صنعتی، بخش خدمات نسبت به ساير بخش ها از رونق بيشتری برخوردار است و در مناطق روستايی استان، وجه غالب با بخش كشاورزی و صنايع دستي است. آذربايجان شرقی هم چنين دارای معادن متعددی است كه از آن جمله می توان به معادن شن و ماسه، سنگ های ساختمانی و تزيينی، نمک، خاک نسوز، پوكه، كائولن، زغال سنگ، دياتوميت و پوليت اشاره كرد.

 مسجد جهان شاه يا مسجد كبود تبريز (گؤی مسجد) از آثار ابوالمظفر جهانشاه بن قره يوسف از سلسله تركمان قره قويونلو است كه در 870 هجری بنای آن به همت و نظارت جان بيگ خاتون (زن جهانشاه بن قرا يوسف قره قويونلو) پايان يافت. اين مسجد در قسمت شمالی خيابان امام خمينی روبه روی كوچه صدر واقع شده است.

ادامه...
بناي مسجد ارگ تبريز باقي مانده مسجدی است كه در فاصله سال های 716 تا 724 هجری به وسيله تاج الدين عليشاه جيلانی تبريزی وزير سلطان محمد خدابنده و ابوسعيد بهادرخان ساخته شده است. سمت جنوبی آن دارای طاقی بزرگ بود كه به علت فرو نشستن پی و بنيان مسجد و عجله در اتمام ساختمان شكسته و فرو ريخته است. قسمتی كه اكنون در وسط سه ديوار بلند خاوری، باختری و جنوبی به صورت ايوان به چشم می خورد، بخش مسقف مسجدی است كه عرض آن 15× 30 متر و ارتفاع ديوارهای دور آن به طور متوسط 26 متر می باشد كه می توان به وسيله 69 پله به بالای آن رسيد. ضخامت ديوارها 40× 10 متر است كه از دو ديوار عريض داخلی تشكيل شده اند.
ادامه...

مسجد جامع تبريز يكی از بناهای تاريخی تبريز است كه تاريخ بنای آن معلوم نيست. به عقيده صاحب كتاب اولاد اطهار، اين مسجد در صدر اسلام از طرف عبدالله بن عامر ساخته شده است. محل مسجد جامع تبريز دردوران حكومت رواديان، سلجوقيان و اتابكان قسمت مقدس شهر محسوب می شد و بسياری از سلاطين و امرا و وزرا در كنار مساجدی كه خود ساخته بودند به خاك سپرده می شدند. مسجد جامع تبريز در زمان تركمانان و صفويه نيز آباد بوده است.

ادامه...
بناي مسجد نصريه منصوب به اوزون حسن آق قويونلو است كه در زمان خود از شاهكاری هنر معماری بوده است. در حال حاضر از اجزای آن فقط يك قطعه مرمر در محراب مسجد، يك سنگ نبشته مرمر در ديوار شمالی، سنگ نبشته ای در پای ديوار كفش كن، سنگ قبری مرمرين پای ديوار خاوری خواجه نشين زمستانی و شش ستون سنگی باقی مانده است. در سال های قبل از انقلاب اين محل به شكل نيمه معمور، اقامتگاه طلاب علوم دينی بود.
ادامه...
اين مسجد در خيابان فردوسی تبريز قرار دارد و بنای اوليه آن به وسيله امير حسين چوپانی، ملقب به علاء الدوله در سال 743 هجری قمری ساخته شد. وجه تسميه مسجد به اين علت است كه كتيبه های داخلی و خارجی آن به خط عبدالله صيرفی و يكی از شاگردانش می باشد. بنا از يك شبستان گنبد دار تشكيل شده كه در عين سادگی از جذابيت خاصی برخوردار است.
ادامه...
اين مسجد كه از سنگ خوش رنگ و زيبايی ساخته شده است، در جوار امامزاده ای بر فراز كوه عينالی تبريز قرار دارد و زائرين و كوهنوردان به آنجا مراجعه می كنند.
ادامه...
اين مسجد در سال 1265 هـ. ق به همت مرحوم حاج ميرزا محمد شفيع ثقه الاسلام تجديد بنا و توسعه يافته و شرح آن ضمن بقعه صاحب الامر آمده است.
 
ادامه...

 

اين مسجد در سمت چپ يا جانب جنوبی دالان مدرسه طالبيه، بين مدرسه دينی جعفريه و مسجد جامع بزرگ واقع شده، درازای آن از شمال به جنوب است و در و دو پنجره آن به دالان مزبور باز می شود. اين مسجد ده ستون سنگی زيبا و هجده گنبد ضربی آجری دارد. ستون ها در دو رديف قرار گرفته اند. گنبد ها مساوی و يكنواخت هستند و در مدخل مسجد طاق كوچك جالبی از آجر تعبيه شده كه در پايين آن (بالای در ورودی) عبارت « بسم الله الرحمن الرحيم» و آيه 18 سوره توبه با خط ثلث برجسته ای گچبری شده است.

ادامه...
اين مسجد در خيابان ثقه الاسلام، آخر كوچه دكتر مسيحا، در سمت جنوب صحن مقبره ملا باشی واقع شده است. اين مسجد چهار ستون سنگی و نه گنبد ضربی آجری بلند دارد. بنای اين مسجد و منضمات آن در حدود سال 1280 هـ. ق پايان يافته است.
ادامه...

 

مسجد روميان، مسجدی است كوچك با سقفی چوبی كه مدخل سر در آن، طاق و نوشته ای ندارد. دو پايه سنگی خوش تراش مارپيچی به شيوه صفوی كه نظاير آن ها را در مساجد قديم تبريز و اردبيل به فراوانی می توان ديد، از بنای سابق مسجد به جا مانده كه آن ها را در دو طرف در ورودی مسجد كار گذاشته اند. كف مسجد قريب هشتاد سانتيمتر از سطح كوچه بلند تر است و چشمه ای در زير آن جريان دارد.

ادامه...
اين مسجد در محله محراب واقع شده است و طاق مرمرين در ورودی آن يكی از شاهكارهای هنر حجاری به شمار می رود. در پيشانی كتيبه طاق با خط ثلث درشت عبارت «قال الله سبحانی و تعالی و تقدس» و در متن كتيبه با خط ثلث جلی آيه شريفه «سلام عليكم طبتم فادخلوها خالدين» و در گوشه پايين رقم «كتبه عبدالله» و در زير حاشيه كتيبه با خط ثلث ريز و خفی عبارت «عمل استاد ملك علی بن استاد حسن علی حجار پير چوپاني» به طور برجسته كنده شده است. متن كتيبه و حواشی آن و ساير قسمت های طاق مرمرين همه با ختايی، شاه عباسی، اسليمی گلدار، ماری و اژدر دهنی برجسته زينت يافته است.
ادامه...

 

اين مسجد در ضلع شمالی حياط مدرسه حاج صفر علی، در يمنی دوز بازار، واقع شده است. اين مسجد با عظمت و زيبا، گنبدی بلند و مناره ای منقش به كاشی های آبی رنگ دارد.

ادامه...
اين مسجد كه به «مسجد حاجی ميرزا يوسف آقا» و «قزللو مسجد» نيز معروف است در سر بازار، انتهای خيابان فردوسی، در سوی باختر قرار گرفته است. كف آن از سطح خيابان يك متر بلند تر است.
ادامه...
در جانب خاوری خيابان فردوسی، درست در محاذات مسجد خزينه، مسجد ديگری وجود دارد كه به مسجد «مفيد آقا» معروف می باشد. بنای اين مسجد در سال 1310 هـ. ق آغاز و در 1314هـ. ق پايان يافته است. بانی اين مسجد مرحوم شيخ رضا طباطبايی فرزند مرحوم شيخ ابوالقاسم شيخ الاسلام تبريز بود
ادامه...
بنای اين مسجد در خيابان دارايی، جنب بازار كفاشان واقع می باشد. بانی بنای نخستين آن حاج ميرزا محمود شيخ الاسلام عموی حاج شيخ رضا طباطبايی، معاصر و معاشر نادر ميرزا بود. اين مسجد در سال 1341 هـ. ش، به تشويق مرحوم حاج سيد محمد بادكوبه ای امام جماعت وقت و همت بازرگانان تبريز تجديد بنا يافت.
ادامه...
در محله مهاد مهين، كوچه واقع بين دو خيابان فردوسی و شهناز شمالی، نرسيده به ميار ميار، مسجدی وجود دارد كه به مسجد «دال ذال» معروف است. اين مسجد چهار ستون دارد و گنبد وسطی بزرگ تر و بلند تر از ديگر گنبدهامی باشد. كف مسجد به شكل مربع و پوشيده از حصير بوده و هر ضلع آن پانزده متر درازا دارد.
ادامه...

 

اين مسجد در جنوب عمارت كنونی شهربانی تبريز و جانب خاوری كوچه شاهزاده واقع شده است. جلو خانی بزرگ، كفشكنی وسيع فضايی باز و فراخ دارد. ستون های سنگی منظم و سرستون های مقرنس و خواجه نشين ها و صفه های داخلی مرتب آن نشان می دهد كه طراح و معمار آن از سوی مرد نيرومند و مقتدری مأمور احداث اين بنای عظيم بوده است.

ادامه...
اين مسجد که بزرگ ترين مسجد تبريز به شمار می رود در جانب باختری بازار مسجد جامع، رو به روی بازار نجاران واقع شده است. سطح آن از كف بازار حدود يك متر پايين تر می باشد. اين مسجد شصت و سه ستون سنگی دارد كه در هفت رديف قرار گرفته اند. سقف مسجد با هشتاد گنبد ضربی آجری پوشيده شده است. پنجره های مسجد به شمال و باختر باز می شوند.
ادامه...
اين مسجد در جانب شمالی دالان مدرسه طالبيه واقع شده است. كفشكن باريكی دارد و مسجدی است بزرگ با 23 ستون سنگی قطور و خوشتراش و سرستون های سنگی مقرنس، كه 34 گنبد آجری نيم دايره ای كوتاه و منظم پوشش سقف آن را تشكيل می دهند. تاريخ بنای آن معلوم نيست. نوع ستون ها و شيوه بنا حكايت از قدمت زياد آن می كند.
ادامه...
مسجد مقبره در اول بازار كفاشان واقع شده است. اين بنا مسجدی است آباد و داير و به شكل مربع، كه درازای هر ضلع آن حدود بيست و پنج متر می باشد. نه ستون سنگی خوش تراش، گنبدهای بلند ضربی آن را نگه داشته اند. چهار ستون از ستون ها هشت پهلو و پنج قطعه ديگر دوازده پهلو است. مسجد سه پنجره دارد كه همه مشرف به جنوب هستند. سطح خواجه نشين های اطراف مسجد همه عريض و حدود نيم متر از كف مسجد بلند تر می باشند. اين مسجد قبلا به نام «مسجد شاه» معروف بود، چهار ستون هشت پهلو و نه گنبد آجری داشت.
ادامه...

اين مسجد در جانب جنوبی بازار قديم نجاران واقع شده است. بيست و چهار ستون سنگی و سی وپنچ گنبد ضربی آجری دارد. درازای مسجد از شمال به جنوب كشيده شده و ستون ها در چهار رديف قرار گرفته اند. سقف مسجد تقريبا بلند و فضای آن روشن است.

ادامه...
اين مسجد در جنوب صحن مدرسه طالبيه و جانب باختری مسجد جامع واقع شده است. از سوی جنوب متصل به ديوارهای چند خانه گلی و از سوی باختر متصل به كوچه باريكی است كه به راسته كوچه منتهی می شود. كف آن نزديک يك متر از سطح حياط مدرسه بلندتر است. دو در و پنچ پنجره دارد. درها چوبی و پنجره ها آهنی هستند. درب ورودی بزرگ و پنجره ها مشرف به شمال هستند. برای رسيدن به كفشكن مسجد بايد چهار پله سنگی آن را كه همه در زير طاق جلو خان مسجد قرار گرفته اند زير پا گذاشت. كفشكن هفت متر درازا و شش متر پهنا دارد. از ديوار باختری آن دری به مسجد باز می شود. مسجد بزرگ و معمور است، پنجاه و هفت متر درازای و در حدود بيست و پنج متر پهنای دارد
ادامه...
اين مسجد در جانب خاوری بازار مسجد جامع، در نزديكی های مدرسه طالبيه واقع شده است. بيست ستون با سر ستون مقرنس و سی گنبد ضربی آجری دارد. ستون ها در چهار رديف قرار گرفته اند و روی همه آن ها رنگ سبز زده شده است
ادامه...
بنا بر نظر حاجی خليفه كاتب چلبی، جامع سلطان حسن که از بناهای اوزون حسن پادشاه آق قويونلو و به طرز جوامع سلاطين با سنگ تراش و سرب ساخته شده بنای متين و باشكوهی است. در كنار صفه محراب يك قطعه مرمر بلغمی بزرگی به درازای و پهنای چند ذراع به ديوار نصب شده و جامع را رونق بخشيده است. سنگ مرمر مزبور از نوادر دهر به شمار می رود و در جوامع ديگر نظير آن ديده نشده است. اسماء چهار ياد كه در سر درب آن حك شده بود از طرف قيزيل باش ها پاك و فقط به نام علی (ع) ابقاء شده است. گر چه بنای مسجد حسن پادشاه و منضمات آن يا به عبارت ديگر «عمارت نصريه» به اوزون حسن بايندری نسبت داده می شود ولی بنای آن ها بعد از در گذشت وی صورت گرفته است.
ادامه...
اين مسجد در كوچه صراف خيابان شريعتی تبريز قرار دارد. سقف مسجد تيرپوش و بر روی ستون های چوبی نهاده شده است. نمای خارجی مسجد ساده است، ‌ولی بالای پنجره های آن تعداد زيادی كاشی های لعابدار به عنوان تزيين كار گذاشته شده اند كه اغلب آن ها از مسجد جامع شهر، خصوصا از محراب قديمی آن برداشته شده و بر ديوار اين معبد نصب شده است. بر روی ديوار خاوری مسجد 7 قطعه كاشی ديده می شود كه عمدتا با لعاب سبز و آبی، طلايی، معرق لعابدار سبز و آبی و با متن طلايی وخطوط آبی تزيين يافته است.
ادامه...
اين مسجد در جانب باختری صحن بقعه سيد حمزه تبريز قرار گرفته است. بنايی است مستطيل شكل بدون ستون كه دورتا دور آن ازاره مرمری خوش رنگی به بلندی 105 سانتی متر دارد كه در قسمت بالای آنها سوره الاسرا يا بنی اسراييل با خط ثلث بسيار زيبا به طور برجسته نقر شده است. قسمت هايی از سنگ ازاره از بين رفته و به جايش از ازاره مرمری ساده ديگری استفاده شده است.
ادامه...

 

اين بنا در تبريز، انتهای خيابان دارايی، چای کنار، ميدان صاحب آباد، بقعه و مسجد صاحب آباد (الامر) واقع شده است. مسجد صاحب آباد در گذشته به عنوان بقعه مورد استفاده بوده و اکنون در دست مرمت می باشد. اين مسجد در زمان شاه طهماسب صفوی بنا شده و در سال 1045 هجری توسط سپاهيان سلطان مراد چهارم تخريب شد و در زمان شاه سلطان حسين صفوی و از طرف ميرزا محمد ابراهيم، وزير آذربايجان مرمت شد. اين بقعه در سال 1194 هجری قمری بر اثر زلزله شديد ويران و در سال 1208 به وسيله جعفرقلی خان دنبلی تجديد بنا شد و در سال 1266 ميرزا علی اکبر خان مترجم کنسولگری روس، قسمتی از بقعه و دهليز را آيينه کاری کرد و صحن و مدرسه ای را بر آن افزود که اين مدرسه «اکبريه» نام گرفت.

ادامه...
اين مسجد، در بازار صادقيه تبريز قرار گرفته است و در سال 1322 هـ. ق از طرف حاج ميرزا محمد رفيع طباطبايی ملقب به نظام العلما ساخته شده است. درازای اين مسجد نزديک به 25 متر است. هشت ستون سنگی قطور دارد که 15 گنبد يکنواخت آجری را نگه داشته اند. اين 15 ستون در دو رديف قرار گرفته و همه سر ستون های سنگی دارند. وجه تسميه اين مسجد به خاطر نخستين امام جماعت آن يعنی حاج سيد المحققين است.
ادامه...
بنايی کوچک با متون و پوشش چوبی است که سر در آن، طاق ونوشته ای ندارد. تنها اثر قابل توجه آن دو پايه خوش تراش مارپيچ به شيوه صفوی است که به نظر می رسد از بنای اوليه آن بر جای مانده است.
ادامه...
اين غار در نزديكی روستای قدمگاه (باداميار) در جنوب آذرشهر قرار دارد. محراب غار (يا مسجد) با مقرنس های آويخته كه به دوره صفوی تعلق دارد به نحوی احداث شده كه گمان می رود در زمانی نزديك تر تعبيه شده است. می توان فرض كرد كه اين فضا برای مقاصد مذهبی ساخته نشده باشد. يعنی نه مسجد و نه مقبره بوده است. ظاهرا اين غار و دخمه را بعدا با تعبيه محرابی كه روی به قبله دارد به صورت عبادتگاه اسلامی درآورده اند.
ادامه...
مسجد جامع اسكو كه از مساجد آباد و تاريخی اين شهر است از نظر معماری و سبك بنا به دوره صفويه مربوط می شود.
ادامه...
مسجد پايتخت در محدوده شهرستان اسکو قرار دارد ويکی از مسجد های قديمی است. اين مسجد به دست عسكر عثمانی ويران شد و سپس در سال 1061 هجری قمری مرمت و تجديد بنا يافت.
ادامه...
اين بنا در روستای خروانق در 45 کيلومتری شهر ورزقان– از توابع آذربايجان خاوری – واقع است. بنای اصلی مسجد به سده های ششم و هفتم هجری منسوب می باشد که در دوره قاجاريه مرمت و تعمير شده است.
ادامه...
مسجد جامع اهر در كوچه مسجد جمعه اين شهر واقع شده و منسوب به دوره سلجوقی و اتابكان است. اين مسجد از نظر شيوه معماری و تزيينات از مساجد بسيار زيبای استان می باشد. در ورودی مسجد طاق نمای آجری و ازاره معمولی دارد. بر بالای آن لوحه ها و در لچك های آن پنچ گل نقش بسته است. سنگ نبشته بالای سر در حاوی تاريخ و نام بانی آن می باشد.
ادامه...

 

اين مسجد که در 16 كيلومتری بناب واقع شده، متعلق به قرن دهم هجری و زمان سلطنت شاه طهماسب صفوی بوده و دارای تاريخ سال 951 هـ. ق است. مسجد برفراز پشته ای ساخته شده و جزو چشم گير ترين بناهای مركز شهر بناب است. از ويژگی های جالب توجه اين مسجد ستون ها و سرستون های چوبی و تزيينی، صندوق های روی تيرهای حمال و پوشش زيبای سقف كاذب چوبی آن است. نقش های زيبای گياهان و ترنج های سطح صندوق ها، تخته كوبی های سرستون ها از ديگر جاذبه های اين مسجد است. مهم ترين بنای اين مسجد، شبستان آن است كه دارای 36 ستون چوبی با سرستون های مقرنس و نقش و نگار است. اين مسجد از نظر وجود كتيبه تاريخ دار كه در ديوار قسمت شمالی نصب شده است، در بين مساجد منطقه دارای اهميتی خاص و استثنايی است. بر طبق اين كتيبه كه به خط ثلث نوشته شده، هزينه بنای مسجد توسط بی بی خانم، دختر منصور بيك پرداخت شد.

ادامه...
مسجد جامع سراب يادگار قرن نهم هجری قمری است. اين مسجد بدون گلدسته و مناره بوده و از يك شبستان بزرگ و يك حياط كوچك در سمت باختری و از دو در ورودی تشكيل شده است.
 
ادامه...
در روستای اسنق از توابع محال آلان بر آغوش سراب، مسجدی با ستون ها و روبنای سنگی و سنگ نبشته های زيبا قرار دارد.
ادامه...
جمال آباد نام روستايی است از محال آلان بر آغوش كه در 6 كيلومتری شمال مهربان و 21 كيلومتری جاده تبريز – سراب قرار گرفته است. اين روستا مسجد كهنی دارد كه 6 ستون عظيم سنگی، سقف چوبی آن را نگه داشته است.
ادامه...
تصور می شود که اين مسجد برای نخستين بار در زمان ايلخانان بنا شده باشد. اما اين بنا نيز از حوادث زمان در امان نمانده و بارها فرو ريخته و از نو تعمير و تجديد بنا شده است. اكنون 42 گنبد صرفی آن بر روی سی پايه عريض آجری قرار گرفته اند. در بالای درب ورودی مسجد طاق سنگی جالبی نصب شده كه بالای آن دو كتيبه سنگی به چشم می خورد. مسجد ايوان و مناره ای نيز دارد كه ستون های ايوان و كلاهك مناره همه چوبی و تازه و متعلق به نيمه اول قرن چهاردهم قمری است
ادامه...
مسجد محمد حنفيه درمركز روستای سيس واقع شده و مسجد جامع روستا به شمار می رو د. بنای اين مسجد آجری و گنبد دار است. مناره بلندی دارد و ايوانی با ستون های چوبی در جلو آن تعبيه شده است. اهالی ده معتقدند كه بنای نخسين اين مسجد به امر حنفيه صورت گرفته که بارها فرو ريخته و دوباره تجديد بنا شده است. اين عقيده مبنای تاريخی ندارد ولی شيوه بنا نشان می دهد كه تجديد عمارت آن مثل ساير مساجد بزرگ ارونق و انزاب در دوران صفويه انجام شده است.
ادامه...
در تسوج مسجد زيبای ديگری وجود دارد كه مسجد «يادگار شاه» ناميده می شود. اين مسجد در مركز شهر، نزديك به خيابان پهلوی واقع شده است. درازای آن از خاور به باختر، نزديک بيست متر و پهنای آن در حدود 10 متر است. سه گنبد ضربی آجری دارد. گويی سه، چهارطاق يك نواخت را در كنار هم قرار داده اند. تاريخ بنای مسجد معلوم نيست. سالخوردگان تسوج می گويند كه يكی از شاهان صفوی هنگام جنگ با سلاطين عثمانی نذر كرده بود كه چون بر دشمن غلبه جويد مسجدی در تسوج بنا كند. حاجتش برآيد و هنگام بازگشت اين مسجد را بنا كرد. نام مسجد يادگار شاه ماند ولی نام بانی فراموش شد. اكنون كتيبه و سنگ نبشته ای در دست نيست تا نام بانی معلوم شود. فقط شيوه بنا و مصالح ساختمانی به كار رفته، حكايت از قدمت مسجد دارد.
ادامه...
مسجد جامع تسوج از توابع شبستر در رديف آثار قديمی اين منطقه است. بر پيشانی مدخل اين مسجد فرمانی از سطان محمد خدابنده است كه با خط ثلث بر جسته بر روی سنگ فلفلی يك پارچه حک شده است.
ادامه...
در سمت باختری ميدان خشكبار مراغه كه درگذشته به ميدان آرد فروشان معروف بود، مسجدی قديمی وجود دارد كه به مسجد معز الدين معروف است. در فضای كلی اين بنا يك مسجد كوچك ديگر و مقبره ای گنبد دار وجود دارد. مسجد بزرگ 36 ستون چوبی در چهار رديف دارد كه از ديوار شمالی آن توسط قرينه ای وارد محوطه مقبره شيخ معز الدين می شود. مقبره، برج گنبد داری است نظير برج غفاريه مراغه كه در اثر رطوبت و عدم توجه و مراقبت، به مرور زمان گنبد آن فرو ريخته و تزيناتش از بين رفته است.
ادامه...
اين مسجد در جنوب خاوری برج ده ضلعی مشهور به «قبر مادر هلاكو» واقع شده است. سقف و ستون های چوبی منقش آن به سبك دوره صفوی است
ادامه...
اين مسجد در خيابان خواجه نصير مراغه واقع شده است. اين مسجد دارای دو در است که يكی به خيابان و ديگری به بازار سبزی فروشان اين شهر باز می شود. كتيبه های موجود و شيوه معماری مسجد نشانگر تعلق آن به دوره صفويان است.
ادامه...
در كنار ميدان ملا رستم شهر مراغه كه با خيابان واحدی فاصله كمی دارد، يكی از جالب ترين آثار تاريخی مراغه قرار دارد. اين بنا مسجدی به نام ملا رستم است. متاسفانه كتيبه ای در بنای مسجد نيست تا نام بانی و معمار و سال بنا را مشخص سازد.
ادامه...
يكی ديگر از مساجد تاريخی مراغه، مسجدی موسوم به شيخ بابا است كه آن نيز در سال های اخير بازسازی شده است. اما از بنای اصلی و اوليه مسجد آثاری به جای مانده كه در جريان نوسازی مورد استفاده قرار گرفت و هر كدام از آن ها ويژگی به خصوصی از نظر معماری و قدمت تاريخی دارند. اين مسجد در قسمت شمالی خيابان خواجه نصير واقع شده است.
ادامه...
بنا بر بررسی های انجام شده اين مسجد ظاهرا در آغاز، يكی از آتشكده های دوره ساسانی بوده كه بعدها با سكونت ارامنه دراين قلعه به كليسا تبديل شده است. پس از پيروزی اعراب بر بابك در قرن سوم هجری و هم زمان با اسلام آوردن مردم آذربايجان اين بنا به مسجد تبديل شد.
ادامه...
روستای ترك از توابع شهرستان ميانه يكی از روستاهاي قديمی استان است كه در اسناد تاريخی نام آن بارها مورد اشاره قرار گرفته است. در اين روستا مسجدی است كه نمای آن از سنگ هايی خوش تراش و كنده كاری شده بوده و كتيبه هايی كه تاريخ تعمير مسجد را می رساند در آن نصب شده اند. مسجد به دفعات مورد مرمت قرار گرفته و آخرين بار در سال 1363 توسط ميراث فرهنگی استان نوسازی و مرمت شد. بر در و ديوار سنگی اين مسجد تاريخ 1016 قمری يعنی دوران شاه عباس صفوی و نيز 1282 دوران ناصر الدين شاه قاجار به زبان های عربی و فارسی نقش بسته است.
ادامه...
بناي اين مسجد؛ در روستای جمال آباد – از توابع هريس و 21 کيلومتری جاده تبريز – سراب واقع شده است. بنای مسجد به درازا و پهنای 80/ 12 × 90/ 8 متر دارای شش ستون عظيم سنگی و سقف تير چوبی است. ستون ها در دو رديف قرار گرفته و همه دارای پايه و سرستون های سنگی منقش هستند. دو ستون وسطی استوانه ای و چهار ستون ديگر به شکل منشور هشت پهلو هستند. بلندی ستون ها با پايه و سرستون 63/ 5 متر و محيط آن ها 184 تا 187 سانتي متر است.
ادامه...
در روستای اسنق از توابع محال آلان بر آغوش سراب، مسجدی با ستون ها و روبنای سنگی و سنگ نبشته های زيبا قرار دارد. اين مسجد در وسط روستا ميان حياط وسيعی بنا شده است. مسجد اسنق چهار ستون سنگی استوانه ای يكپارچه دارد كه در دو رديف قرار گرفته اند. اين ستون ها پايه ها و سر ستون های مقرنس خوش طرحی دارند. طرح پايه ها يكنواخت و طرح سرستون ها متفاوت است. اين مسجد چندين كتيبه در سر در پنجره ها، ديوار خاوری و قسمت های ديگر دارد كه حاكی از عظمت بنای اوليه آن است. در داخل مسجد ميز چوبی منبت كاری شده و شكسته ای وجود دارد كه هم زمان با بنای مسجد ساخته شده است. بر روی قطعه ای از بازوی آن نام بانی مسجد، صاحب فخرالدين محمد قيد شده است. آثار باقی مانده از اين منبر نشان می دهد كه چند هنرمند توانا، وقت زيادی صرف ساختن آن كرده اند.
ادامه...

 
استان آذربايجان شرقی يكی از كانون های مهم صنايع دستی ايران است. تنوع صنايع دستی اين استان مرهون وسعت منطقه، روستاها و شهرستان های متعدد و وجود ايلات و عشاير ناحيه است. به طور کلی در مناطق مختلف استان آذربايجان شرقی قالی بافی، قاليچه، مسند، ورنی، ‌خورجين، مفرش بافی جاجيم، گليم، شال، گليمچه، ظروف سفالی، سراميک، انواع سبد حصيری و تركه ‌ای، پارچه‌ های پشمی، ابريشمی، سوزن دوزی، نقره ‌سازی، قلاب بافی، حوله، پتوبافی، مفرش بافی، مسند، كفش دوزی، ممقان دوزی و بافته های داری تهيه و توليد می شوند. هريک ازشهرستان های استان آذربايجان شرقی به صنعت دستی خاصی شهره هستند. قالی تبريز از معروف ترين قالی های ايران است که به طورعمده در مرکز استان و روستاهای اطراف تهيه می شود. قالی هريس شهرت جهانی داشته و بافت قالی های نفيس و ظريف ابريشمی از روزگاران قديم در اين شهرستان معمول بوده است. شهرستان سراب ازگذشته های دور جزو مراكز مهم فرش بافی آذربايجان شرقی بوده است و قالی بافی درآن از قدمت طولانی برخورداراست. نقره سازی نيز از ظريف ترين صنايع دستی استان آذربايجان شرقی است که بيش تر در شهرستان تبريز انجام می شود. شهرت شبستر نيز در زمينه سفال گری است و سفال های منطقه کوزه کنان شبستر بسيار معروف است. ابريشم بافی در شهرستان اسكو رواج دارد و نوعی پارچه زيبا و منحصر به فرد دراين منطقه تهيه می شود که توليد آن در هيچ ناحيه ديگر ايران معمول نيست. گليم بافی نيز صنعت بومی و اصيلی است كه در بيش تر روستاهای استان رواج دارد. قالی قره داغ به علت بافته شدن توسط عشاير منطقه قره داغ مورد توجه قرار گرفته است. در آذربايجان شرقی، ايلات و عشاير مغان، ارسباران و خلخال با جمعيت متحرک و با حفظ خصوصيات قومی و سنتی و چادرنشينی در اوقات بيكاری به توليد انواع محصولات و صنايع دستی اشتغال دارند.ورنی بافی مهم ترين صنايع عشايری استان آذربايجان شرقی است. ورنی نوعی گليم ريزبافت فرش نما است كه دارای بافت و طرح خاصی است و جز در استان آذربايجان شرقی در كم تر منطقه ای از ايران بافته می ‌شود. نقش‌ هايی كه به وسيله بافندگان بر روی ورنی تصوير می ‌شوند ذهنی بوده و بنا به ذوق و سليقه بافندگان طراحی و بافته می‌ شوند. معمولی ‌ترين نقش ها عبارتند از: طاووس، آهو، روباه و قطار شتر كه مربوط به حاشيه فر‌ش ‌ها است. مواد اوليه ای که‌ جهت توليد ورنی به کار می روند عبارتند از: پود که‌ از پشم و تار و پود ‌نازک‌ که‌ غالبا از نخ‌ پنبه ای تهيه می ‌شوند. در گذشته با توجه‌ به‌ نوع معيشت عشاير مستقر ‌در دشت‌ مغان، گرما دوز و ارسباران، پس‌ از چيدن پشم از دام های موجود منطقه در فصول ‌مناسب‌، آن ها را با دوک‌ های نخ‌ ريسی سنتی ريسيده و پس‌ از آن شست و شو می ‌دادند. اين نخ های ريسيده شده را ‌با روشی بسيار ابتدايی، با رنگ های شيميايی پست و در خود منطقه رنگ رزی می ‌کردند. اين‌ روش رنگ رزی از جنبه کيفی بزرگ ترين‌ لط‌مه را به‌ بازار و بازاريابی اين‌ کالاهای هنری ‌سنتی وارد می کرد، اما در بيست سال اخير تحولی در ارتقای کيفی ‌توليد ورنی بين عشاير منطقه به وجود آمده‌ است‌.توليد ورنی بيش تر در نقاط قشلاقی انجام ‌می پذيرد و نقوشی که‌ بر روی اين‌ گليم فرش نما نقش می ‌بندد نشان گر محيط زيست و ‌انعکاس آن در اذهان زنان و دختران عشاير و نمودار ذهن‌ توانا و استعدادهای بالقوه ‌فکری آنان است. بيش تر نقوش اين ورنی ها از اشکال حيوانات و وحوش منطقه تاثير پذيرفته و در اين ميان از نقش حيواناتی چون گوزن‌، آهو، گرگ، سگ‌ گله، بوقلمون، مرغ، خروس‌، گربه‌، مار،‌ عقاب، گوسفند، ببر، شتر، شير، روباه، شغال، طاووس‌ و پرندگان محلی استفاده بيش تری می شود. اين توليدات صرفا خانگی بوده‌ و غالبا در همان اطاقی که‌ خانوار عشايری در آن سکونت دارند صورت‌ می پذيرد و ابزار آن نيز از قبيل دار و دفتين همه در محل تهيه می ‌شوند. ‌‌ بر اساس بررسی ‌های انجام شده توليد ورنی ظرف يک صد سال اخير در دشت‌ مغان مرسوم‌ شده و به روايت‌ افراد مط‌لع، محل اصلی توليد آن منطقه قره باغ آذربايجان شوروی بوده‌‌ که براثر روابط‌ و علقه های فرهنگی عشيره ای و ترددهايی که‌ در کناره‌ رودخانه‌ ارس‌ انجام ‌پذيرفته به تدريج‌ در منطقه ارسباران و سپس در بين ايلات و عشاير دشت‌ مغان ‌رايج‌ شده است‌.‌در حال حاضر توليد ورنی در سطح‌ جهانی منحصر به‌ ايران و آن هم تنها در مناطق ذکر شده است. ويژگی های خاص توليد آن عمل اقتباس يا مشابه‌ سازی را مانند بسياری از ‌زيراندازهای ديگر از قبيل قالی و گليم را در ساير نقاط ايران و جهان دشوار و حتی غير‌ممکن ساخته است.‌ ورنی ‌های توليدی آذربايجان شرقی معمولا در زمينه رنگ های لاکی، سرمه‌ ای، کرم، سفيد، پيازی و ‌آبی روشن‌ با نقش حيوانات در وسط‌ و حاشيه ای حداکثر به‌ عرض بيست سانتی متر‌ در طرفين ‌توليد می شوند. اندازه‌ رايج‌ ورنی ‌های توليدی عبارتند از: ورنی قالی به ابعاد 300 - 200 سانتی متر‌، ورنی کناره‌ بزرگ‌ به ابعاد 320 - 150 سانتی متر‌، ورنی کناره‌ به ابعاد 310 - 125 سانتی متر‌، ورنی زرع‌ و نيم (جفت) به ابعاد 160 - 115 سانتی متر، ورنی قاليچه به ابعاد 250 - 120 سانتی متر‌ و ورنی پشتی به ابعاد 100 - 70 سانتی متر ‌و 90 - 60 سانتی متر.

ادامه...

 
عشاير كه شيوه معيشت و آداب و رسوم خاص خود را دارند در ايران يكی از جذاب ترين شيوه های زندگی اجتماعی به شمار می آيند. استان آذربايجان شرقی از ايل ها و عشاير متعددی برخوردار است كه مهم ترين و منسجم ترين آن ها ايل های شاهسون و ارسباران هستند كه درمناطق گوناگون استان پراكنده شده اند. ايل شاهسون ازمهم ترين و معروف ترين ايل های استان آذربايجان شرقی به شمار می رود كه دارای پيشينه تاريخی زيادی بوده و از ويژگی های خاص اجتماعي- فرهنگی برخوردار است.

ادامه...

 
تنوع آب و هوايی امروزه به يكی از جاذبه های گردشگری تبديل شده است. دراستان ، آذربايجان شرقی وضعيت آب و هوايی بسيار متغيراست. به طوری كه درجه حرارت در برخی از ماه های گرم سال گاهی به 38 درجه سانتی گراد يا بيش ترمی رسد و برودت هوا درماه های سرد، گاهی به بيش از 20 درجه زير صفر كاهش می يابد. رطوبت هوا نيز ازاواخر پاييز تا اوايل بهار زياد می شود كه علت آن علاوه بر كاهش درجه حرارت، ورود توده هايی ازهوای سرد و مرطوب اروپاست كه با گذشتن از دريای مديترانه وارد آسمان ايران می شوند. جنگل های موجود در آذربايجان شرقی حاكی از وجود آب و هوای گرم و مرطوب و زمين حاصل خير در گذشته های دوراست.
امروزه آب و هوای استان آذربايجان شرقی به طوركلی سرد و خشک است ولی به علت تنوع توپوگرافيكی، از اقليم های متفاوتی برخوردار است. موقعيت كوهستانی و پهنای جغرافيايی استان آذربايجان شرقی از عوامل اصلی سرمای اين منطقه است. كم ارتفاعی و اثرات ملايم كننده بخارهای دريای خزر در پاره ای از مناطق از عوامل اعتدال اقليمی آن به شمار می آيد. به علاوه آذربايجان شرقی تا حدودی تحت تاثير جريان های مرطوب دريای مديترانه از سمت باختر و جنوب باختری قرار دارد و توده های هوای سرد سيبری نيز از شمال بر آب و هوای آن اثر می گذارد. وجود درياچه اروميه آب و هوای قسمت محدودی از استان را تحت تاثير قرار داده است. استان آذربايجان شرقی از نظر بارندگی، به دو ناحيه سردسير و معتدل تقسيم می شود. ناحيه سردسير شامل دامنه های كوهستان سهند، شهرهای تبريز و مرند كه در مسير بادهای مرطوب قرار دارند، می شود. معمولا ميزان بارندگی سالانه اين ناحيه در خاور استان بيش تر از ساير نواحی است و مقدار آن به 250 تا300 ميلی متر می رسد. ناحيه معتدل نيز دردالان ها، كوهپايه ها، دامنه های جنوبی و مناطق آفتاب گير واقع شده و از تاثيرمستقيم جريان های سرد شمالی محفوظ است و آب و هوای معتدلی دارد. آذربايجان همواره تحت تاثير بادهای سرد شمالی و سيبری و بادهای مرطوب دريای سياه، مديترانه و اقيانوس اطلس است. به علاوه بادهای محلی نيز تحت تاثير شرايط طبيعی استان، از سوی كوهستان های بلند و درياچه های اروميه و خزر، به سوی دشت ها و جلگه ها می وزند. بادهايی كه از شمال و شمال خاوری به سوی آذربايجان می وزند، كلا" سرد و مرطوب اند و در فصل زمستان سبب بارش برف سنگين و يخ بندان می شوند. باد مرطوب مديترانه ای كه از باختر به آذربايجان می وزد باران زا و بسيار مفيد است. بادهای خاوری با عبور از درياچه خزر، درمسير ارسباران، مرند، اردبيل، دره ای بين سبلان و قوشاداغ، بزغوش و سهند به طرف باختر می وزند. در بيش تر نقاط آذربايجان مانند سراب و تبريز اين باد را «مه ييلی» يا «باد مه» می گويند كه بادی سرد و مرطوب است. اين باد در امتداد دامنه های جنوبی سهند به طرف مراغه پيش می رود و در حدود درياچه اروميه تغيير مسيرمی دهد. كوه های مرزی در باختر آذربايجان و كردستان باعث می شوند باد مه در جهت جنوب باختری و جنوبی بوزد كه نام آن در اين منطقه باد زريان است.جريان باد مهمی كه از فراز دريای مديترانه و دريای سياه و اقيانوس اطلس به سمت باختر و شمال باختر ايران می وزد، چند شاخه می شود كه تعداد اين شاخه ها در فصل پاييز در برخورد با ارتفاعات استان افزايش می يابد و در فصل بهار، ريزش بارش های بسياری را سبب می شود.


ادامه...


آب و هوای شهرستان آذرشهر نسبتا سرد و خشک بوده و در شهر آذرشهر بيش ترين درجه حرارت در تابستان ها به 37 درجه سانتی گراد بالای صفر و كم ترين آن در زمستان ها به 20 درجه سانتی گراد زير صفر می رسد.
 

ادامه...


نزديكی تبريز به درياچه اروميه و وجود كوه های مرتفع ناحيه باعث شده كه به طور كلی شهرستان تبريز از آب و هوای نسبتا سرد و نيمه مرطوب برخوردار باشد. در حال حاضر تبريز در رده بندی كوپن در رديف كليمای (b) CS يعنی نوع مديترانه ای با تابستانی خنك منظور شده است. کوپن حرارت سالانه بين 12 تا 18 درجه سانتيگراد، با كم ترين دمای سال 3 درجه تا 18 درجه سانتيگراد و ميانگين گرم ترين ماه سال بين 6 تا 22 درجه را برای اين منطقه تعيين كرده و جزو دسته كليمای خشك دانسته است. وضع بارندگی تبريز همگام با ساير نقاط آذربايجان تابع جريان های هوايی به ويژه توده هوای مرطوب دريای مديترانه و بخارهای ناشی از آن هوای سردسيری و شمالی و اختلاف درجه حرارت در محدوده درياچه اروميه و استقرار كوه های سهند در جنوب اين شهر است. در تبريز هوا اغلب صاف و آفتابی است و هوای گرفته و بارانی و مه آلود شبيه شمال ايران كم تر ديده می شود. تيرگی و ابر آلودگی هوای تبريز ناشی از رسيدن توده های هوا از شمال باختر درياچه اروميه و دريای خزر است. به علاوه درياچه ها، آب گيرها، رودها و باتلاق ها و پوشش گياهی منطقه در ازدياد بخار هوای شهر تبريز موثر هستند. در مركز شهرستان تبريز؛ بيش ترين درجه حرارت در تابستان ها به 35 درجه بالای صفر و كم ترين آن در زمستان ها به 20 درجه زير صفر می رسد. ميزان باران ساليانه تبريز به طور متوسط در حدود 280 ميلی متر و تعداد روزهای يخبندان به طور متوسط 97 روز است.

ادامه...


به طور كلی آب و هوای شهرستان اهر نسبتا سرد و نيمه خشك بوده و در مركز اين شهرستان بيش ترين درجه حرارت در تابستان ها 34 درجه بالای صفر و كم ترين آن در زمستان ها 27 درجه زير صفر است. اهر به طور متوسط 310 ميلی متر ميزان باران ساليانه دارد.
 

ادامه...

شهر اسكو در جنوب تبريز و در شمال كوههاي سهند قرارگرفته و ارتفاع آن از سطح درياي آزاد حدود 1500 متر مي باشد. اين شهر به مانند ساير شهرهاي آذربايجان داراي تابستان كوتاه و ملايم و زمستانهاي سرد و طولاني مي باشد.بارندگي آن بيشتر در فصول سرد سال بوده و تابستانهاي آن خشك و گاهي با بارندگيهاي رگباري مي باشد متوسط بارش سالانه 288 ميلي متر مي باشد و بيشترين بارش ثبت شده در طول مدت آماري (1968 تا 1984)، 473 ميلي متر در سال و كمترين بارش سالانه ثبت شده 192 ميلي متر مي باشد.بيشتر بارندگي هاي بهاره مي باشد كه حدود 5/40% بارندگيها را شامل مي شود كه در اوايل بهار بصورت باران و برف در اواسط بهار بارانهاي مداوم مي باشد از اواسط خرداد به بعد معمولاً بارندگيها قطع و خشكي يا كم باراني تا اواخر شهريور ادامه مي يابد بارندگيهاي تابستان كه حدود 5% بارشها را شامل مي شود بيشتر بصورت رگبارهاي اتفاقي مي باشد و در بعضي تابستانها ممكن است اصلاً بارشي روي ندهد بارشهاي پاييزه كه حدود 5/25% بارندگيهاي سالانه را شامل مي شود از مهر شروع مي شود و در اوايل بصورت باران و در اواخر پائيز بصورت باران يا برف ريزش مي كند بارندگيهاي زمستانه تا حدود 29% بارشهاي سالانه بصورت برف مي باشد.



ادامه...


آب و هوای شهرستان بناب سرد و نيمه خشك است. در مركز اين شهرستان بيش ترين درجه حرارت در تابستان ها 39 درجه سانتی گراد بالای صفر و كم ترين آن در زمستان ها 21 درجه سانتی گراد زير صفر است. ميزان باران ساليانه بناب به طور متوسط در حدود 330 ميلی متر است.

ادامه...


براساس تقسيم بندی كوپن شهرستان سراب دارای اقليم مديترانه ای گرم، استپی سرد و كوهستانی سرد است. ماه های خشک و يخ بندان آن بين 5 تا 8 ماه است. ميزان بارندگی اين شهرستان350 ميلی متر و متوسط درجه حرارت آن 30 درجه سانتی گراد است. شهرستان سراب دارای زمستان های پربرف و سرد و تابستان های معتدل است. براساس گزارش های سازمان هواشناسی، شهرستان سراب بيش ترين روزهای يخ بندان را در سراسر استان آذربايجان شرقی دارا است.

ادامه...


آب و هوای شهرستان شبستر در تابستان ها معتد ل و در زمستان ها سرد است. اثر بادهای مرطوب مديترانه ای که از فراز کوه های مرزی ترکيه و آذربايجان غربی می رسند، در اين مطقه کاملا نمايان است. به علاوه رطوبت درياچه اروميه در اين شهرستان موثر است. روزهای يخ بندان سالانه در شبستر، کم تر از ايام يخ بندان در ساير مناطق آذربايجان است. عبور خط «همباران» به ميزان 600 ميلی متر در سال که شبستر در محدوده آن واقع شده در وضع بارندگی اين شهرستان تاثير محسوسی دارد. به طور کلی آب و هوای شهرستان شبستر معتدل و نيمه مرطوب بوده و در شهر شبستر (مرکز شهرستان) بيش ترين درجه حرارت در تابستان ها 28 درجه بالای صفر و کم ترين آن در زمستان ها 18 درجه زير صفر است. ميزان باران سالانه در شهر شبستر به طور متوسط در حدود 350 ميلی متر است.

ادامه...


آب و هوای كليبر معتدل كوهستانی است. زمستان آن سرد و پربرف، و تابستان هايش معتدل و پرباران است. به طور كلی آب و هوای شهرستان كليبر نسبتا سرد و نيمه خشك بوده، در مركز اين شهرستان بيش ترين درجه حرارت در تابستان ها 31 درجه بالای صفر و كم ترين آن در زمستان ها 28 درجه زير صفر است. ميزان باران ساليانه كليبر به درازای متوسط 330 ميلی متر است.

ادامه...


آب و هوای مراغه نسبتا سرد و نيمه خشك است.براساس تقسيم بندی كوپن، اين شهرستان دارای سه اقليم مديترانه ای گرم، مديترانه ای استپی، معتدل و كوهستانی سرد است. آب و هوای شهر مراغه مركز شهرستان نيز نسبتا سرد و نيمه خشك بوده و بيش ترين درجه حرارت در تابستان ها 36 درجه بالای صفر و کم ترين آن در زمستان 21 درجه زير صفر است. ميزان باران ساليانه مراغه به طور متوسط در حدود 370 ميلی متر می باشد.

ادامه...


مرند از آب و هوايی نسبتا سرد و نيمه مرطوب برخوردار است و دارای ييلاقات متعدد سبز و خرم می باشد. البته در نواحی شمالی اين شهرستان در حوالی رود ارس آب و هوا معتدل و خشك است. به طور كلی آب وهوای شهرستان مرند بسيار متغير است. ميزان درجه حرارت در تابستان ها در مناطق كوهستانی به 10+ درجه و در جلگه ها 38+ درجه می رسد. اقليم آن مديترانه ای گرم و خشك و استپی سرد است. از اوايل پاييز تمام مناطق كوهستانی را برف سنگين فرا می گيرد كه تا اواخر بهار و آغاز فصل گرما در قلل كوه ها باقی می ماند. حداكثر بارندگی در دهستان يام و ميشو 736 ميلي متر گزارش شده و طبق همين آمار بارش سالانه در مرند 526 ميلی متر و در زنوز 480 ميليمتر بوده است. در پست ترين نقطه شهرستان مرند ميزان بارندگی 350 ميلی متر است. بارش برف در روستاهای جلگه ای حداقل 15 سانتيمتر و حداكثر دومتر و در مناطق كوهستانی از يك تا 4 متر در سال متغير بوده است. شهرستان مرند در معرض وزش بادهای باختری مديترانه ای است.

ادامه...


آب و هوای ملكان در تابستان ها گرم و در زمستان ها معتدل است. اعتدال هوای اين شهرستان به علت نزديكی به درياچه اروميه و قرار گرفتن در جلگه ای رسوبی و هموار است. به طور كلی آب و هوای اين شهرستان نسبتا سرد و نيمه خشك بوده و در شهر ملكان مركز شهرستان ملكان، بيش ترين درجه حرارت در تابستان ها به 34 درجه بالای صفر و كم ترين آن در زمستان ها به 16 درجه زير صفر می رسد. ميزان باران ساليانه ملكان به طور متوسط 380 ميلی متر است.

ادامه...


آب و هوای شهرستان ميانه نسبتا سرد و خشك است. در ارتفاعات بزغوش و قافلانكوه زمستان ها سخت و طولانی است. براساس تقسيم بندی كوپن شهرستان ميانه دارای اقليم مديترانه ای گرم است. متوسط روزهای يخ بندان آن 106 روز در سال ثبت شده است. باران تابستانی در آن اندك بوده اما در بهار و پاييز به شدت بارندگی اضافه می شود. در شهر ميانه مركز شهرستان بيش ترين درجه حرارت در تابستان ها 40 درجه بالای صفر و كم ترين آن در زمستان ها 22 درجه زير صفر است. ميزان باران ساليانه در اين شهر به طور متوسط در حدود 250 ميلی متر است.

ادامه...


آب و هوای شهرستان هريس به طور كلی نسبتا سرد و نيمه خشك است و بيش ترين درجه حرارت در تابستان ها 35 درجه بالای صفر و كم ترين آن در زمستان ها 25 درجه زير صفر است. ميزان باران ساليانه هريس به طور متوسط 290 ميلی متر بوده و مدت يخ بندان آن 137 روز است.

ادامه...


آب و هوای اين شهرستان نسبتا سرد و نيمه خشك است. در مركز اين شهرستان بيش ترين درجه حرارت در تابستان ها 28 بالای صفر و كم ترين آن در زمستان ها 17 درجه زير صفر است. ميزان باران ساليانه بستان آباد به طور متوسط 260 ميلي متر است.

ادامه...
مرکز گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان ایران
تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به مرکز گردشگری علمی-فرهنگی دانشجویان ایران می باشد و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.
Copyright ©2018 istta.ir All rights reserved. Powered & Designed by WebTakin.ir , Graphic by Yousefi
logo-samandehi